Your browser has cookies disabled. Make sure your cookies are enabled and try again. If you believe that there is an error, please contact us for assistance.
We delen in uw droefheid om het verdwijnen van inspraak van personeel, om het heengaan van aandacht en waardering voor pedagogische bekwaamheid en expertise en bij het overlijden van een degelijk onderwijsbeleid.
Wij - lesgevers die niet gehoord werden, collega's die geen stem kregen en personeel dat geen managers wil - we wensen het stedelijk onderwijs sterkte bij het verlies van haar keuze voor kwaliteit. We wensen het sterkte voor een toekomst waarin positieve inspectierapporten er niet toedoen, waarin personeel niet gehoord en dus niet gewaardeerd hoeft te worden en waarin blijken van waardering en getuigenissen over de kennis, de waarde en de inbreng van onmisbare medewerkers waardeloos zijn.
Al onze argumenten ten spijt -en dat waren er veel- blijft de divisie geloven in haar grote gelijk. En zo ontmenselijkt het onderwijs weer een beetje meer.
Ik ben sprakeloos. Een adjunct die weet waarmee ze bezig is, oog en oor heeft voor haar collega's, mee op zoek gaat naar oplossingen bij grote en kleine bekommernissen, zo'n adjunct wordt opzijgezet. Dat voorspelt niet veel goeds.
Heel spijtig van Greet. Ze heeft genoeg kennis en vaardigheden en deed haar job prima! Er loopt toch wel iets fout, er klopt iets niet, met dat gevoel zitten we allemaal. Een bijscholing voor de mensen van 'hogerop' zou misschien wel nuttig kunnen zijn.
Greet, op een onbegrijpelijke en betreurenswaardige manier ben je ons ontvallen. Wat een verlies voor de school! Bedankt voor je toewijding en de respectvolle manier waarop je ons benaderde.
Was es ist,was es ist,es ist was es ist, was es ist,was es ist,ja was ist denn dies? was es ist,was es ist,das ist sonnenklar, Was es ist,was es ist,es ist einfach wahr! Nina Hagen
Intriest dat dit is gebeurd. En een symptoom van hoe ziek ons onderwijs wel is.
Professor Marc Hooghe had het in een heel andere context over 'het soort bureaucratische mentaliteit die je vooral in het onderwijs vindt. (...) Je hebt altijd kleine potentaatjes die op eigen houtje absurde regels willen vastleggen (...).' De nagel op de kop. Laten we denken aan de absurde assessments die geen verband houden met iemands kwaliteiten om een school te leiden. Maar vooral: laten we denken aan een divisiedirecteur die een adjunct die buist op zo'n absurd assessment als 'waardig' compromis een 80-20ste-regeling oplegt: 80 procent (onder)betaald worden als coördinator en maar 20 procent als adjunct. Over vernederende praktijken gesproken. Knap. Bovendien wordt hier het volgende signaal gegeven: in het Stedelijk Onderwijs blijven mensen die incompetent zijn - want gebuisd op het assessment (een assessment dat enkel een paar witte raven serieus nemen, maar dit terzijde) - gewoon hun functie uitoefenen. Prachtig. Natuurlijk, onze divisiedirecteur is effectief maar een KLEIN potentaatje. Een soort veredelde secretaresse. We mogen immers niet vergeten dat ook hij maar een marionet is van wat op niveau van het AGSO gebeurt.
Maar beste collega's: de geschiedenis wordt niet geschreven door enkelingen - zeker niet door kleine potentaatjes - en verandering gebeurt altijd van binnenuit. Laten we dus niet op onze lauweren gaan rusten en laten we wat hier gebeurd is als een 'kans' tot verandering aangrijpen!
Dit lijkt wel een slecht toneelstuk. Iemand levert een onmisbare bijdrage aan een organisatie en iemand die weinig tot niks met de praktijk van deze organisatie te maken heeft, gaat met een velletje papier staan zwaaien om deze persoon te doen aftreden. Hallucinant.
Het is onbegrijpelijk dat men zo'n bekwaam persoon kan laten gaan. Super capabel in wat ze doet, een vertrouwenspersoon gesteund door tal van collega's. Wat een triestige, spijtige zaak!
Met Greet als adjunct-directeur verliezen we niet alleen een bekwame leidinggevende met veel kennis van zaken, maar ook een belangrijke vertrouwenspersoon. We zullen je heel erg missen in die functie, Greet!
Onwaarschijnlijk.... al 3 jaar quasi probleemloos adjunct in onze school, meer dan stand gehouden in turbulente tijden en tot de laatste dag deze job met hart en ziel uitgevoerd. Wat zullen we je missen als adjunct: je nieuwsbrieven, je ongelooflijk snelle en efficiënte antwoorden op onze e-mails en vragen, je aanwezigheid op ontelbare vergaderingen waar je altijd alles nauwkeurig noteerde in die mooie schriftjes van jou, je betrokkenheid bij "onze school", het vele,vaak onzichtbare werk om al die puzzels in elkaar te krijgen, ... maar... dat meten die assessments niet, vrees ik!
Dit heb ik geleerd, een kleine 30 jaar geleden, op de SILO 1, in de Louizastraat.
Het lied der officiele school
Waar t'verstand in vree kan groeien Waar t'gemoet kan open bloeien Waar bij t'leren als bij t'stoeien t'Leven lokt en lacht Waar men ons de macht zal geven Om te kampen voor het leren Waar de wil wordt opgedreven Tot zijn hoogste dracht Waar de vrijheid van gedachte In de geesten leeft Waar men met vereende krachten Immer opwaarts streeft
Refrein Daar is de school Die wij beminnen met gloed Met een kracht die wonderen doet Daar zij verrijst uit t'diep gemoed d'Officiele school Is ons een symbool Van waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed
Het Stedelijk Onderwijs is serieus veranderd sindsdien, en maar goed ook. Materiaal, werkvormen, eindtermen, ...
Maar wat niet mocht veranderen, is de geest van ons lied en de idealen die erin worden bezongen. Voor mij is het Stedelijk Onderwijs nog steeds geen bedrijf, en heeft dus geen bedrijfsleiders nodig. Wel directeurs.
Is Greet de beste directeur ooit? Misschien niet, maar zij staat wel voor het pedagogische project op ENCORA, dat eenzame hoogtes scheert in Vlaanderen. Maar perfect? Ik durf mijn hand ervoor in het vuur steken dat ook zij wel weet welke fouten zij heeft gemaakt, en ik weet even goed dat zij niet te beroerd is om op een foute beslissing terug te komen. Want dat kunnen echte leiders wel, managers veel minder...
"we werken aan initiatieven die de samenwerking en de sfeer bevorderen via open communicatie en een participatieve structuur" lees ik in onze 'strategische en operationele doelen'. De inspectie geeft ons pluimen voor deze documenten. Dringend tijd om dit in de praktijk te gaan toepassen! Hou moed Greet!
Over de rusteloze tijd die aan Greet voorafging, kan ik niets zeggen. Wat ik wel weet, is dat zij ervoor gezorgd heeft dat ik me vanaf dag één thuis voelde op onze school. Greet gaf mij altijd het gevoel dat ik mij met elke vraag (hoe klein ook) tot haar mocht wenden.
Bedankt dus, Greet, dat ik in het begin je deur mocht platlopen, dat je in het voorbijlopen steeds vroeg hoe het met me ging, dat je me wist te stimuleren met je opbouwende kritiek, dat je me verschillende kansen hebt aangereikt en dat je me wist te uit te dagen met boeiende opdrachten.
We hadden met Greet eindelijk iemand die verstand had van NT2 en pedagogie. Het getuigt van weinig inzicht iemand te laten gaan die zo'n goed werk levert en waar zo veel mensen zo tevreden over zijn. Het is een betreurenswaardige en domme beslissing. Schoolmanagement zorgt voor een morele verarming.
Dit is een onbegrijpelijke beslissing. Onze school gaat opnieuw een turbulente tijd tegemoet en dat nadat de rust eindelijk was weergekeerd. Het is duidelijk dat er -zonder kennis van zaken- van bovenaf beslissingen worden genomen die absoluut geen rekening houden met de mening van het werkveld. Het getuigt van de teloorgang van wat eens een warme sfeer binnen het stedelijk onderwijs was. Vroeger was men trots hier te kunnen werken. Nu wordt hard en meedogenloos geleid door managers zonder hart noch voeling met onderwijs!
Zo betreurenswaardig dat de menselijkheid gestaag uit onze samenleving verdwijnt. De laatste plek waar je dit zou verwachten is toch het onderwijs. Ik ben juist uit het bedrijfsleven gestapt omdat ik dacht dat hier individuele groei en respect voor de mens centraal staan. Ik heb er geen woorden voor ...
Blijkbaar tellen de meningen van het personeel niet mee. Pedagogische kwaliteiten en inzicht en ervaring in de lespraktijk al evenmin. Op naar de volgende manager dan maar zeker. Helaas!
In rusteloos jagen versteend. Om hen beweegt de wind, maar waar hij gaat kunnen zij niet langer volgen. Zij hebben de tijd afgebonden, de toekomst gedicht met het wereldbeeld
van een aarde verkocht aan ik, het ijkgewicht om van mens en dier de meerwaarde af te schrapen. Op die manier wegen zij met de dag zwaarder en horen niet hoe in de wind iets begint,
iets jongs en fris dat door de muren zingt, vermoeide stemmen optilt uit de slaap en opspant tot een nieuw geluid.
Versteend in zijn kantoor hoort men de lente niet. De tijd, die men dacht af te sluiten, loopt op straat en vindt, hart boven hard,
Je was een waardige adjunct en je hebt je ziekte (assessmentperikelen) met waardigheid gedragen. We hadden je nog vele jaren onder ons willen hebben, maar koesteren talloze herinneringen aan een behulpzame, hard werkende chef omfloerst met een vleugje droge humor.
We gaan je missen Greet, maar ontvangen je met open armen terug als collega.
Tot onze grote teleurstelling en ontzetting vernamen wij dat Greet Delaunois vermoedelijk niet zal aanblijven als adjunct-directeur bij Encora-NT2. Na een laatste overleg met alle betrokken partijen werd duidelijk dat de divisiedirecteur - alle protestbrieven en steunbetuigingen ten spijt - nog steeds niet bereid was om het assessment naast zich neer te leggen. Hiermee plaatst het Stedelijk Onderwijs duidelijk management boven pedagogie. Men pleegt van bovenaf euthanasie op het hart van het onderwijs! Ondanks het lovende inspectierapport is er de afgelopen tijd heel wat verloren gegaan op onze school…
Dit melden u De vele bezorgde lesgevers en ondersteunend personeel
Dit is zeer spijtig. Spijtig voor Greet. Spijtig voor onze organisatie. Spijtig voor ons team. En zodoende ook onze cursisten.
Een adjunct-directeur op deze manier demotiveren... Een adjunct-directeur, die gedragen en gerespecteerd wordt door het hele team... Hoe slim moet je daar voor zijn, om dat een "goede" beslissing te vinden? Hoeveel grijze hersencellen heb je daarvoor nodig?
Een heel trieste gebeurtenis en heengaan! Maar laat dit vooral niet aan je hart komen Greet, laat vooral het vuur in jou verder branden, waarmee je ons steeds kon motiveren en verwarmende raad gaf! Het ga je goed, gelukkig is er leven na (deze) dood!
Ik vind het onbegrijpelijk en intriest dat competente mensen die hun vak door en door kennen, bovendien gesteund door het personeel met de deur gewezen kunnen worden... om dan vervangen te worden door marionetten die één of andere onbegrijpelijke management taal brabbelen. Nee dank u! Stedelijk onderwijs zo fout bezig!
Een gelijkwaardige vervanger vinden zal niet simpel zijn...
Misschien zit ik, zoals dat gaat bij een heengaan, nog in de ontkenningsfase maar: ik weiger me hier bij neer te leggen. Ik neem dan ook geen afscheid van Greet.
Managers moeten managen. Maar Greet is het hart van het team. Zonder hart kan je niet 'zweven op eenzame hoogten'. Tenzij je natuurlijk diep wilt vallen...
We delen in uw droefheid om het verdwijnen van inspraak van personeel, om het heengaan van aandacht en waardering voor pedagogische bekwaamheid en expertise en bij het overlijden van een degelijk onderwijsbeleid.
Wij - lesgevers die niet gehoord werden, collega's die geen stem kregen en personeel dat geen managers wil - we wensen het stedelijk onderwijs sterkte bij het verlies van haar keuze voor kwaliteit. We wensen het sterkte voor een toekomst waarin positieve inspectierapporten er niet toedoen, waarin personeel niet gehoord en dus niet gewaardeerd hoeft te worden en waarin blijken van waardering en getuigenissen over de kennis, de waarde en de inbreng van onmisbare medewerkers waardeloos zijn.