Sevgili Ahmet,
Henüz onlu yaşlarımızda İnkum/Bartın’da başlayan arkadaşlığımız yarım yüzyıldan uzun sürdü. Her ne kadar ayrı kentlerde yaşamış da olsak; yollarımız bir ara İstanbul Kabataş Erkek Lisesi’nde kesişti. Kısa sürdü. Bir süre sonra, sanırım sen Eskişehir’e dönmüştün.
Ama kısa bir süre sonra yaşam bizi ODTÜ’de buluşturdu. Ama o da kısa sürdü. Senin ABD’ye transfer olduğun haberi geldi. Sonrasında uzun bir süre görüşemedik. Ama biliyordum ki, ne sen beni unutursun, ne de ben seni unuttum. Yıllar sonra, senden ilk haberi Muhsin Erdem Kardeşin’den aldığımda ne kadar sevinmiştim, anlatamam. Çünkü aradan geçen uzun yıllar sonra tekrar bir araya gelme olasılığı belirmişti. Nitekim kısa bir süre sonra Ankara’da buluştuk. Muhsin de vardı. Uzun yılların özlemini, sıcacık ve uzun bir kucaklaşma ile gidermek istedik. İkimiz de yetmediğini anladık. Sonra tekrar buluşmaya söz verdik ama, olmadı be Ahmet’im. Olmadı ne yazık ki!
Benim eşim o sıralarda meme kanseri tedavisi görüyordu. ABD’ye döner dönmez, beni aradın; tedaviye yardımı olur diye bir takım supplementler gönderdin.
Ardından pek sık olmada da, zaman zaman telefonla özlem gidermeye çalıştık. Bir süre sonra ben eşimi kaybettim. Hemen ardından senin eşinin de o kötü hastalıkla mücadele ettiğinizi öğrendim. Çok üzüldüm. Ama elden ne gelir?
Sonra bir Türkiye’ye gelişinde rahatsızlanıp çabuk döndüğünü öğrendim. Uzun süren böbrek rahatsızlığını, Jennifer Hanım’ın büyük hayranlık duyduğum özverisi ile aştığını öğrenince, çok sevindim. Birkaç kez telefon görüşmemizde, uzun sohbetler ettik. Çok mutlu oluyordum sesini duymaktan.
Ardından beklemediğim bir zamanda, başka rahatsızlık haberlerin gelmeye başladı. Muhsin ve Ali aracılığıyla izledim ama haberler bir türlü iyiye dönüşmedi.
Sonunda haberi aldığımda adeta yıkıldım be Ahmet’im.
Çocukluk ve lise arkadaşım, ODTÜ yıllarımızın kürek takımı arasında bilinen nick’i ile Koca Kamyon Ahmet’imizi kaybettiğime inanamadım. Bizim Koca Ahmet’imiz o hastalıkları da, nasıl olsa yener; yeniden kucaklaşırız umudum gerçekleşmedi ne yazık ki!
Seni seven herkes gibi;
Ben de Seni Çok Özlüyorum
Yarım yüzyıllık Değerli Kardeşim.
Aziz Ruhun Işıklar İçinde
Huzurlu Olsun.
