Tributes
Leave a tributenooit gedacht jou op zo’n manier te moeten verliezen, dat valt zwaar.
ik wist dat je het niet makkelijk had, maar ik wist niet dat het zo diep zat.. sorry als ik signalen gemist heb..
helaas kan ik de tijd niet terug draaien om te zeggen wat een schat van een mens je was, zo’n mooi & behulpzaam meisje.. je verdiende dit niet, al je pijn en verdriet.
nu ik hier alleen ben zonder jou, bewaar ik elk moment, bv toen ik ‘s nachts stiekem je kamer insloop en bij jou in bed sliep, jij die er altijd voor me was, me altijd wist te troosten, waarom is het zo gegaan?.. het verlies aan jou is zwaar, had je zelf maar geweten wat een top kind je was.. ik hou van je.. x romy
The gravity of realizing that we will never see you again (on account of heaven being a human-made construct) adds so much extra weight to my "swinging brick".
I hope your absence can make all of us better people and let us see this life as a fleeting moment in cosmic time that we should appreciate and treasure while it lasts.
Ek sal jou onthou vir nou, my meisie, met jou armpies uitgerek en gesprei, "net gou n drukkie vir my engel"..
Snif..
YHUH EK MIS MY KIND..SO NABY EN TOG SO VER..
LIEFDE MIEMIE
Als 12-jarige puber werd je in onze school ingeschreven. Je voelde je een beetje alleen omdat je niet zoveel mensen kende bij ons. Ik keek dan elke dag of je wat gezelschap had aan het busstation. Je stond vaak alleen en dan stopte ik naast jou. "Dag Cathy, voel je je wel goed? Ben je graag op onze school?..." Je zei dan dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Je voelde je gelukkig bij ons, zei je. Toch heb ik vaak getwijfeld en keek ik op de speelplaats of je niet alleen was. Langzaam maar zeker kreeg je een hele vriendenbende rondom jou. Je lachte uitbundig, je werd eentje van onze Martinusfamilie...een Martinusstar! Toen je na twee jaar moest verhuizen dacht ik dat we je niet meer zouden zien. Het was immers te ver van school! Maar toen kwam het telefoontje van het tehuis met de vraag of jij nog bij ons kon blijven. Toen wist ik het zeker: de Martinusschool was ook voor jou een thuis geworden. Sindsdien maakte ik me geen zorgen meer om jou, maar genoot ik van je te zien openbloeien op school. Je was door iedereen graag gezien, door de leerkrachten, maar ook door de leerlingen. Je zou een mooie onderwijscarrière tegemoet gaan in ons midden....Tot plots alweer een nieuwe verhuis zich aandiende. We zagen jullie niet graag vertrekken naar de andere kant van de wereld. En ja...we misten jullie beiden! Zéker in de les van PEGO waar jullie zo happy waren met juf Ria. We waren er niet gerust in... twee Martinustieners uit ons midden. Maar we wensten jullie alle geluk in Zuid-Afrika temidden van jullie familie. We schrokken heel erg de derde schooldag toen Anouk in de les PEGO vertelde dat jou iets erg overkomen was. Onze Cathy was er niet meer...niet meer op deze aarde...maar voor altijd in ons hart! Rust zacht, lieve schat...speciale Martinusstar...we houden van je voor altijd!!! xxxxxxxxxxxxxxxxxx
De directrice
"Ongeloof" is momenteel het allesomvattende woord voor mij!! Een meisje met haar eigen uniek karakter en eigen visie op het leven, deze tijd,.... Hoe zouden we jouw ooit kunnen vergeten?!
Ik herinner me je als persoon dat van de kleine dingen des levens genoot en graag de fantasiewereld in een boek of film opzocht.
Cathy, ik hoop dat je gelukkig bent en in je droomwereld je pad kan verder zetten zoals je het graag wilt en hebt.
Het ga je goed meid!
Jurina
wat moet ik nu hier toch schrijven, kindje toch....een goed jaar geleden nam je afscheid van Belgie....En heel vaak dacht ik nog terug aan je, met een glimlach. Want meisje je was me er eentje!
Ik zie je nog voor me met de handen in je zijde en hoofdje schuin , me eens goed vertellen wat jij vond van hoe ik de dingen aanpakte. Ik zie ook de Cathy die me fier haar dansje voordeed, of lachte om haar eigen onhandigheid..... en dan samen de slappe lach krijgen.... samen van je heerlijke fudge snoepen, met de lepel zo uit de kom en een filmpje kijken (een Zuid-Afrikaanse want jij wilde me heel fier je moederland tonen en de grappige zuid-afrikaanse scheldwoorden leren)
Hoe zorgend je was voor iedereen en hoe hard je voor jezelf kon zijn...
Cathy jij hebt mijn hart veroverd op dag één, door gewoon lekker koppig te zijn wie je was. Ik weet dat ieder mensje uniek is maar jij wat net dat tikkeltje unieker....iedereen die je gekend heeft weet wat ik bedoel.
Al deze herinneringen gaan nu ook gepaard met een traantje.
Mijn gedachten gaan ook uit naar je familie en zeker je mama, op wie je zo fier was en naar wie je zo opkeek! Vaarwel Cathy
Tot ons mekaar weer sien...
Totsiens my liefie, jou plekkie is leeg hier by ons.
Xxxx liefies tannie Christelle
Dan kijk ik naar de maan,
En zie ik tussen alle sterren,
Jouw fonkelend sterretje staan.
Ze straalt in de donkere nacht,
Ze schijnt zichtbaar naar beneden,
En als je heel goed kijkt, zie je dat ze lacht.
Bedankt dat ik je heb mogen leren kennen, ik denk aan je.
Ruth
Ik heb je in België zien opgroeien tot zo een mooie meid. Je vond het leven niet altijd gemakkelijk maar je toonde je zo sterk en liet bijna niemand zien wie je echt was. Maar ik zag je. Je was zo slim, had zoveel humor en stond klaar voor iedereen. Het was moeilijk voor jezelf om al deze mooie kanten van jezelf te accepteren. Voor jou was het leven soms een strijd. Ik hoop dat je deze strijd nu kunt loslaten en gelukkig kunt zijn , waar je ook bent. Je familie en vrienden zullen het moeilijk hebben met jou vertrek. Het is ook onmogelijk om jouw mooie lach ooit te vergeten. veel sterkte voor je familie, ik ga je eeuwig missen, x
Leave a Tribute
My Immortal Evanescence
Dear Catherine
This would be the song I would dedicate to your gentle soul. When I first met Cathy she had her pet pig with her. She was at my old house in JHB. We had never met before considering she used to live so far and not long after that we moved to KZN. After talking to Catherine I grew so much love for her. In such little time. Her smile reminds me of the purple flowers that used to grow on the trees where I lived. She was just so young and innocent. I never got to see her again after that. I used to stalk her Facebook every day after that. I watched her grow from her moms photos, and lived memories with her on Facebook. Now her memory will forever live on in my heart.