Lieve Herma, wat fijn dat je een reactie achterlaat, dank je daarvoor. Ik word zo blij van een berichtje, hoe klein ook.
Ik merk dat het gemis zwaarder gaat worden, ik mis Diana zo heel erg, we waren de laatste maanden zo vaak bij elkaar, we hadden plannen, en ineens is dat afgelopen.
Ik moet steeds denken aan de avond dat ze mij uitzwaaide, voor zover dat ging..... dat handje, die lach, die kus....... we keken samen uit naar de volgende dag.
De volgende dag trof ik Diana aan, aan de beademing, in slaap, in diepe slaap, toegediend door de verpleging omdat het die nacht toch weer mis is gegaan......
Die laatste beelden blijven als een film zich herhalen....
Haar ijskoude voeten, ik begreep niet waarom Diana geen warme sokken had aangekregen....
Het werd mij duidelijk gemaakt na Diana's overlijden....... en ik raak het niet kwijt, de hoop dat het toch goed zou komen......
Diana's naam wordt hier niet meer gedeeld, mensen trekken zich terug, en ook dat moet ik accepteren, voor iedereen gaat het leven door.
Maar het voelt alsof mijn kind nu al vergeten is.
Tot mijn laatste dag zal ik deze site blijven delen met verhaaltjes en gedichten voor mijn kind, mijn Diana ♥️ ♥️
Dank je wel Herma, jouw berichtje doet mij zo goed........
Dikke knuffel van mij voor jou

Lieve Anne.Wat een mooie gedichten,ieder woord zo puur en waar.Ook ik zal Diaans naam blijven uitspreken .Het is de naam van een lieve eerlijke zorgzame grappige en o zo trouwe jonge vrouw.,die ik altijd in mijn hart zal dragen .Mun maatje mun dierenvriend DIAAN heel veel liefs Hurm.

Lieve Anne moeder van Diaan ik heb geen podium nodig om mijn medeleven te tonen integendeel.Het is een kwestie van gevoel respect en medeleven naar jullie toe.Ik heb geen podium nodig om te zeggen dat Diaan mijn allerliefste trouwe maatje was mooi mens lief kind .Ik begrijp je helemaal Anne ik weet het .Heel veel liefs Hurm                                             

Lieve Anne
Ik lees je verhaal en tja zo is het .Er zijn zoveel mensen die vooraan staan bij de crematie of begrafenis om daarna nooit meer iets van zich te laten horen .Een berichtje een kaartje kan zo goed doen maar dat word blijkbaar vergeten .Ik vind het vaak zo moeilijk om woorden te vinden maar dat heb ik al zo vaak geschreven .
Liefs Elisabeth

Wanneer iemand overlijdt is het niet eenvoudig om woorden te vinden waarmee je een nabestaande kunt troosten. Maar vooral ook in de periode daarna is het moeilijk. Wat voor kaart stuur je op een eerste verjaardag zonder iemand, de eerste kerst na een verlies? Wat zeg je als er een jaar voorbij is, of gewoon als je iemand tussendoor even wilt steunen? Nagedachten zijn kaarten die je stuurt in de periode na een overlijden, omdat steun niet stopt bij 'gecondoleerd'.

( Martin Gijzemijter)

             XXXX

Een aula vol mensen, oprecht medeleven heb ik niet gevoeld.
Zoals Martin Gijzemijter hierboven ook schijft, steun stopt niet bij
' gecondoleerd '...…..
Ja, ik ben teleurgesteld in de vele dagjesmensen die enkel daar waren uit nieuwsgierigheid, of om hun gezicht te laten zien......
Alleen Herma dacht aan de dag dat Diana negenenveertig zou zijn geworden, en Elisabeth steunde mij door mij regelmatig een hart onder de riem te steken.
4 Januari 2020 was de dag dat Diana ons voorgoed verliet, samen met mijn dochter hebben wij bij deze dag stilgestaan, ons verbaasd over het feit dat je van niemand steun hoeft te verwachten....zelfs niet van de mensen die op Diana's afscheidsdienst zo graag op het podium stonden.

Ik ga verder met mijn memory site voor Diana, voor mij en de mijnen.
Ga verder met jullie leven, maak er iets moois van, en ik wens jullie allen dat verdriet en rouw jullie bespaard zal blijven.

Lieve Herma, dank je wel voor je lieve woorden voor mijn Diaantje.
Ja, Diaantje was voor echte vrienden heel trouw, een kaartje voor den Hurm vergat ze nooit. Als ik mij goed herinner heb ik samen met Diana haar kaartje voor jou nog in de bus gedaan. We kwamen vanuit het winkelcentrum, en jij was bezig je nieuwe huis op te knappen.
" Nou nou, zei Diana nog, den hurm zit hier goed naast de kroeg '.
Een paar uur later werd Diaantje met spoed opgenomen......
En nog altijd kan ik niet begrijpen dat het zo fataal is afgelopen.
Zo zitten we nog samen op het terras op de Els, en zo is het ineens afgelopen.....
Ik heb het gevoel dat ik na Diana's overlijden niet meer bewust heb geleefd, de dingen die ik moet doen doe ik automatisch, zonder enig gevoel erbij.
Dit zijn vervelende dagen, niet omdat het feestdagen zijn, voor ons waren het gewone dagen zoals alle andere 363 dagen, onze wandelingen met de honden, op de koffie bij elkaar.....
Met oud en nieuw hopend dat het snel gedaan zou zijn met het vuurwerk, voornamelijk voor onze en alle andere dieren.

"Sterk zijn en doorgaan" , dat is deze week nog een paar keer tegen mij gezegd.
Mensen denken dat het zo eenvoudig is, het liefst zou ik zo iemand dan een knal tegen z'n kop willen geven, want een hoofd hebben zulke onnadenkende mensen niet.
Ook oma Jopie niet meer hier, dat is ook onverwacht en heel snel gegaan. Ik geloof echt dat oma nog wel een poosje bij ons had gebleven als zij niet gevallen zou zijn. Lichamelijk was oma Jopie sterk, door de val is ook haar leven te snel en te onverwacht afgelopen.....

Het leven wordt nóóit meer zoals het was Herma, mijn kind is er niet meer, en dan ben je geamputeerd voor de rest van je leven, je kinderen zijn onvervangbaar.....

Liefs voor jou van mij, xxx

Allerliefste Diaan Vandaag 1jaar geleden zag ik je voor het laatst,je stopte een kerstkaartje in mijn brievenbus.Ik appte je gelijk maar kreeg niks terug druk ivm kerst natuurlijk.Geen appje met mijn verjaardag 27 dec was echt raar ik snapte er niks van.Geen appje terug met oud en nieuw gaf me en raar onderbuikgevoel.Tot het telefoontje op 5 januari 9.52 u.Ongeloof verdriet agressie alle emoties gierde door mijn lijf.Munne allerliefste maat prachtig mooi mens het gaat er nog steeds niet in Diaan.Ik beloof je dat ik je maake en Lique altijd zal bijstaan .je word zo gemist.Lof joe friends forever Hurm.

Dag Anne,
Dat klopt ja, we hebben elkaar inderdaad nog bij de chinees gezien. Een goed geheugen!
Ik heb je een bericht gestuurd via messenger, hoop dat je het kunt lezen
Lieve groet, lia

Dag mevrouw van de Laar,
Ik ben per toeval op de hoogte gekomen van het overlijden van Diana. Ben hier heel erg van geschrokken en al een aantal weken mee bezig. Ik kende Diana via haar hond Tika en mijn hond Villie. Vaak zaten we samen op de grond bij de drunense afgraving te kijken naar de 2 honden en praatten over van alles en nog wat. Ze was heel bijzonder, zacht, lief en eigenzinnig. Mijn hond is 3 jaar geleden overleden dus ik wandel niet meer zo vaak maar af en toe kwam ik haar nog tegen in de stad en dan maakten we een praatje.
Ze heeft op mij een diepe indruk gemaakt en zal haar niet vergeten. Wat blijft is een zoete herinnering. Ik wens U het allerbeste

Hallo Claudia, wat fijn om je bericht te lezen. Ja, ik heb mooie, lieve en ook grappige herinneringen aan Diana, en zoals je zegt, ook herinneringen die mij verdrietig maken.
Verdrietig omdat ik dit nooit meer mee zal maken, we konden samen zo vreselijk lachen om de simpelste dingen, om niks eigenlijk.
Ik weet niet of het met de tijd van het jaar te maken heeft, en het is ook niet dat ik op zie tegen de 'feestdagen' zoals iedereen dat ziet. Voor ons, ook voor Diana waren dat altijd gewone dagen, zoals elke andere dag.
Ik ga haar steeds meer missen, mijn huilbuien worden veelvuldiger, ik kom steeds vaker in opstand, kan het niet aanvaarden dat ze zo onverwacht en zo snel van ons heen is gegaan.
Juist omdat het de eerste dagen na haar ziekenhuisopname nog hoopgevend leek.
En dan krijg je vier uur voor haar overlijden alsnog te horen dat je afscheid van haar moet nemen omdat haar situatie in een oogwenk veranderd is........
Ik blijf schrijven, ook al gaat het niet altijd over leuke herinneringen, ik wil ook andere dingen opschrijven die ik heb gedeeld met Diana, omdat ook deze dingen deel uit blijven maken van onze levens samen.
Mijn kind, mijn meisje, mijn dochter en vriendin, het leven zal nóóit meer worden zoals het was......

Dank Claudia dat je meeleeft, voor mij is dat troostend omdat Diana ook mede door jou in onze herinnering blijft voortbestaan.....
Lieve groet, Anne

Hoi Anne , Altijd mooi om te zien wat je hebt geschreven over Diana, Je hebt gelukkig goede en mooie herinneringen kunnen maken met en van Diana, Helaas put je daar niet al je kracht uit het gemis zal waarschijnlijk om de herinneringen vaak nog zwaarder zijn!! Vooral in deze tijd en de volgende maanden komen de herinneringen nog meer terug, en worden ze moeilijker!! Gelukkig kan je samen met Lique ook leuke en mooie foto's bekijken en terugblikken naar een fijne tijd samen !! Geniet als het ff kan van de mooie momenten !! Groetjes Claudia

hey Anne

ik lees nog steeds je verhalen
en inderdaad de buitenwereld weet het altijd zo goed voor je in te vullen
groot gelijk heb je dat je het op jou manier.... in jou tijd en zeker op jou tempo doet
niemand staat in jou schoenen .....en wil er zeker niet in staan
jij wilde dit ook niet je hebt er ook niet voor gekozen
blijf schrijven als het jou helpt blijf
vertellen als het jou helpt
blijf de Anne waar je kinderen trots op zijn

ik heb heel veel respect voor je hoe jij het doet

liefs Hetty

Lieve Diaan vandaag zou je jarig zijn ,als ik je feliciteerde zei je altijd oooh Hurmke gij vergit mij nooit.Dat klopt maatje nooit zal ik jou vergeten .    Friends forever Liefs dun Hurm

Lieve Anne.Ik weet dat er van Diaantje en mij foto's zijn gemaakt met ons gezamenlijke jubileum op het werk.Helaas hebben we deze nooit gehad..Ik zou met heel veel liefde foto's aan je willen geven maar tot mijn verdriet heb ik die niet ,daarom kijk ik iedere keer weer dankbaar de gallery . Dyaan en ik maakte altijd de grap no pictures please tegen de klanten hadden ze het maar wel gedaan .Heel veel liefs Herma dun Hurm

hallo anne

het is raar om te zeggen maar wat geniet ik van je verhalen
het word door mij gelezen met een lach en een traan
sommige dingen zie ik gewoon gebeuren

sterkte en blijf schrijven als je dat kracht geeft om het te verwerken

lieve anne , lique en pierre

allereerst gecondoleerd met het verlies van je dochter en jullie zus

ik heb het allemaal gelezen wat schrijf je met een warm hart over je dochter anne.

mijn oma zei een kind verliezen is het ergste is wat je kan overkomen.
en dat lees ik nu ook in jou verhalen anne


gewoon omdat jullie het verdienen wil ik jullie alle sterkte wensen die een persoon je geven kan

neem de tijd want die is aan jezelf en zeker niet aan andere

Lieve anne. Met veel verdriet lees ik de berichtjes hier. Weet dat ik aan jullie denk.

Lieve Diana en Anne

Ach lieve Diana, je moest eens weten wat een verdriet er binnen jou familie zit. Of misschien dat je het van boven af kunt zien of voelen.
Anne ik wil niet oordelen of veroordelen, want jou gevoel is echt.
Laat iedereen toch oordelen, jij voelt het beste wat er echt in jou leeft.
Voel je aub niet schuldig of dat je jou gevoel moet verantwoorden.
Het is zo als het is, boosheid, en verdriet wisselt zich af.
Ik begrijp goed hoe je je voelt, en laat dat maar komen.
Misschien kun je het over een paar maanden, een jaar, of enkele jaren een plaats geven, of nooit.
Weet dat jou gevoel echt is, waarom moet je nu al weer in het gareel lopen.
Als dat voor jou nog niet is dan is het niet.
Dag lieve Diana rust zacht.
Dag lieve Anne sterkte met dit zware verlies.
Heel veel liefs Tineke Wattenberg

40 dagen niet meer op deze wereldbol.

Lief Jaantjuh,

Het is vandaag precies, op het uur af, 40 dagen, dat je deze wereldbol hebt verlaten.
Inmiddels staat je aardse omhulsel in een mooie urn op het kastje, wat jezelf had ingericht ter nagedachtenis van onze Tika.
Een mooie urn, echt één die jezelf uitgekozen zou hebben, staat er nu te pronken.
Een apart gevoel overspoeld me regelmatig als ik aan je denk.
Jou aanwezigheid merk ik op door de temperatuurswisseling aan mijn been.
Blijf dit maar zo vaak doen als je denk te moeten doen.
In gedachte wordt onze film, de momenten die we samen beleeft hebben, regelmatig afgespeeld, en komen er steeds mooie momenten bij.
Het leven zonder jou valt voor mij veel zwaarder dan ik ooit had kunnen bedenken. Je aanwezigheid, je lach, je gemopper op wat ik toch wel niet had moeten doen. Kortom alles maakt deel uit, uit de leegte die je achterlaat in ons huiske.
De oneerlijke strijd, nog steeds, hetzij in lichtere mate, het ongeloof en onbegrip, maken dat ik met heel andere ogen naar deze gemene wereld aant kijken ben. Het beetje geloof wat ik ooit heb meegekregen is gedaald tot onder het vriespunt.

Quote: Alle dingen in de kamer zullen levenloze dingen zijn zonder jou, ik zeg je welterusten, ik geloof ik geloof ik geloof alleen in jou.

Lieve Anne
Ik lees je verhalen over Diana en jullie band .Het raakt me zo .Schrijf en deel je verhalen ,je verdriet ,huil of schreeuw desnoods je verdriet eruit .Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik je verdriet begrijp en dat kan ik deels maar niet echt omdat ik dit nooit hoop mee te maken .Sterkte lieverd mijn gedachten zijn bij je
Liefs Elisabeth

Een mooie site als herinnering aan je dochter Anne .Het raakt me om de herinneringen te lezen .Deel ze maar het zal je goed doen . Jammer dat ik haar niet gekend heb
Liefs Elisabeth

Afscheid

Afscheid
Afscheid nemen
is met zachte handen
verpakken van gedachten
tot mooie herinneringen.

afscheid nemen
is met voorzichtige handen
meedragen van die herinneringen
die je voor altijd wilt bewaren.

afscheid nemen
is weten dat je iemand niet meer zal zien
maar haar altijd in je hart en geheugen
aanwezig wil houden.

afscheid nemen van haar
Is missen van
Haar lach,
Haar gesprekken,
Haar glimmende ogen...

Lieve Anne,

Yvon en ik Gerteke, wensen jou je familie, dierbare vrienden ,heel veel sterkte en kracht toe in deze voor jullie moeilijke tijden...groetjes van ons.

Niet snel zit ik om woorden verlegen,maar ik ben nu toch ook behoorlijk sprakeloos.
Ik zag Diana niet zo heel vaak. Ik hóórde haar vaker.
Haar lach die ik dan hoorde maakte mij ook blij.
Ik kende Diana niet anders. Altijd blij,vrolijk en vol humor.
Verzot op alles met 4 pootjes.
Tijd voor een praatje of gewoon wat slappe klets was er altijd.
Bijna niet te bevatten dat dat nooit meer zal gebeuren.Marion en ik wensen
Anne,Walther,Lique,Pierre,verdere familie en alle vrienden,vriendinnen en kennissen heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.

Diana,

Ik heb een aantal jaren met jou samen gewerkt bij de Action. Je was altijd in voor een geintje en altijd de lachende Diaantje. Wat hebben wij veel gelachen samen en ook met Herma die jij altijd de HERM noemde. We zijn ook samen daar weggegaan. Ik ging naar de C1000 Jansen en daarna werd het AH Jansen. Vaak kwam ik je nog tegen. Dan was het altijd hé Sjuultje… Ook zag ik je moeder vaak in de winkel we maakte altijd een praatje. Wat schrok ik toen ik van de week te horen had gekregen wat er gebeurd was en dat je er niet meer bent.
Ik wens je moeder, je man en je broer en zus heel veel sterkte de komende tijd. 

Diana,
We kenden elkaar van de wandelingen in de bossen met de honden. Lique met Williams (later Guusje), je moeder, jij en jouw Tika en ik met Luna. Weer of geen weer we gingen. Kwamen we elkaar in de verte tegen, dan zwaaiden we en anders was het een kort praatje en we vervolgden ieder onze wandeling.
Net na het overlijden van Tika heb ik je nog gesproken. Je was aan het werk. Beiden praten we over het grote gemis van onze lieverds . En wat voor gekke dingen Tika soms uithaalde. Oh wat mistte je haar. Dat was al verdrietig om je maatje te moeten missen. Nu ben JIJ er niet meer. Wat moet dat voor je familie verschrikkelijk en onwerkelijk zijn.
Diana, ik heb je leren kennen als een super aardige en vrolijke meid. Een échte dierenvriend. Altijd in voor een praatje, ondanks dat we elkaar nauwelijks kende. Wat ben ik blij je laatst nog gesproken te hebben. 

Rust zacht Diana.
Veel sterkte voor je familie. Dat er veel berichten op deze site geplaatst gaan worden voor een beetje steun bij dit grote verlies.

Ik heb Diana maar 1x ontmoet, toen ze samen met Lique Williams kwam ophalen, maar ze leek mij een lief en open persoon die met 2 benen in het leven stond! Geen poespas maar eerlijk en genietend van het leven!

Wat een gemis voor iedereen! Veel te jong uit het leven gerukt!

Geen woorden voor
Heel veel sterkte aan alle nabestaanden ⚘

Lief klein Diaantje, mijn Gnid Rekkel.
Tot op het laatst van je levensbewustzijn nog humor, nog een gekke bek, een lach en zeker geen traan.
Als je toch nog in de gaten krijg wat voor leegte je hier op het aardse heb achtergelaten, wil toch genoeg zeggen over hoe bijzonder je wel niet was. Je bulderlach, zonder schroom. Je mening, of je het wilde horen of niet, men kreeg hem.
Je ontembare liefde voor beestjes, van groot tot klein, van knuffelkoe tot spin. Alles wat leefde bleef gespaard al dan niet gered. Dat ene schaap wat we samen nog overeind geholpen hadden, kilometers omrijden, maar een schaap op zijn rug laten liggen was uit den boze. De liefde voor onze Tika, urenlang en elke dag, weer of geen weer, de bossen in, aan de afgraving, het Lido, alles had je voor jouwe Dobermeisje over. Wally moest maar ff wachten met zijn eten.
Jaantjuh, dak oe luf wah joh, was mijn vaste uitspraak naar jou. Een klap op je kont, een kus, een lach, en ja het voelde goed. 12 jaren, heb ik deel uit mogen maken van jouw leven, 12 hele mooie jaren, waarvan 5 1/2 als een getrouwd stel. We waren zo tegengesteld aan elkaar maar toch aan elkaar gewaagd. Een echt stel met de intensie om samen oud te worden. Het mocht helaas niet zo zijn.
Jaantjuh, meisje, nogmaals bedankt voor de hele fijne tijd samen.
Ik zal en kan je nooit meer vergeten.
Veel plezier met onze Tika, ergens daarboven.

Luf you, Gnid Rekkel!

Te betreuren, en dat meen ik. Persoonlijk kende ik haar niet. Moeder is wel steeds een hartelijke facebook vriendin geweest.

Voor jou Diana deze frase uit een gedicht van me.

Toen je ons moest verlaten
brandmerkte iets ons hart
met een symbolische gedachte
aan je zijn.

Nog steeds niet te bevatten.... Toen ik het slechte nieuws hoorde kon ik het niet geloven. Mijn moeder vertelde met kerst nog dat ze jullie in de els had gezien, Diana, Anne en de man van Diana. Ja, zei ze, die roepen altijd! Op de basisschool hebben we alle klassen bij elkaar gezeten en we vonden het ook wel grappig dat onze opa en oma broer en zus bleken te zijn. Ook de dag dat we met de dubbeldekker van Keser folders uit gingen delen kan ik me nog goed herinneren. Diana was echt degene die altijd lachte en dan op een manier dat het soms leek alsof ze je lekker voor de gek hield. We hebben veel lol gehad en ik kwam je nog regelmatig tegen. Diana, je zal erg gemist worden! Heel veel sterkte voor jullie allemaal!

Beste familie, vrienden en andere dierbaren van Diana,

Allereerst (nogmaals) mijn condoleances.

Dankzij een speciale band, in eerste instantie, tussen Lique en mij, en later ook tussen Anne en mij, ben ik gevraagd om bloemwerk te maken ter afscheid van Diana.
Helaas heb ik met Diana nooit persoonlijk contact gehad, maar ik vermoed dat ik haar een keer in het voorbijgaan heb gezien.

Tijdens een persoonlijke bespreking zijn we ( met Anne, Lique en Piërre ) tot een zeer persoonlijk en bijzonder spectaculair verzoek gekomen.

Vanaf het eerste moment van de bespreking tot en met het eindresultaat van het bloemwerk heeft 'iets' me veel doen bezighouden met Diana en haar directe familie. Daardoor is het een zeer geslaagd eindresultaat geworden, dat ik met veel liefde en aandacht heb gecreëerd.
Dank jullie wel dat ik dit voor zowel jullie als voor Diana heb mogen doen, het was een eer voor mij. Dank jullie voor je vertrouwen !

Heel veel sterkte in de tijd die komen gaat, en heel veel wijsheid met de verwerking van dit zware verlies.


Gé.

Lieve Diana,
Wat een onwerkelijk bericht. Eerst het bericht dat je was opgenomen in het ziekenhuis en na een ruime week telkens toch een beetje hoop te hebben gehad dan toch ineens dat berichtje op zaterdagavond: "Diana is overleden". Wat een schok! Alhoewel we de laatste jaren niet zoveel contact hadden omdat we nu eenmaal hele andere levens hadden moest ik toch meteen denken aan onze kinderjaren. Wat hebben we veel lol gehad, samen logeren bij oma en ome Piet, samen in het rubberbootje varen op de gracht bij jullie voor. Ik herinner met nog dat we samen mee mochten naar een concert van Doe Maar, daar waren we allebei fan van. Jij ging voor Henny Vrienten, ik voor Ernst Jansz en maar giechelen samen. Toevallig ving jij een pingpong balletje op dat door Henny de zaal in werd gegooid. Super! Toen we iets ouder waren kwam ik in de zomervakanties vakantiewerk doen in Waalwijk en logeerde bij oma en dan gingen we ook regelmatig samen afspreken of even de stad in... Wat een tijden... Juist de laatste tijd kwamen we elkaar ook wel weer eens tegen bij oma in het verzorgingstehuis en nu ineens dit. Onbegrijpelijk! Wat een verdriet voor je dierbaren! Lieve nicht, rust zacht, we zullen je nooit vergeten!
Liefs Ruth

Ik vind het moeilijk om de juiste woorden te vinden .Ik heb je niet persoonlijk gekend .Zoals je moeder over je schreef en de leuke foto's die ik zag op FB was je een mooi en vrolijk mens en een groot dieren liefhebben .Mijn hart breekt als ik het verdriet van je moeder lees .Dit is zo oneerlijk en zo onmenselijk om zoveel verdriet te moeten ervaren als Moeder .Sterkte voor je man en je familie .Rust in vrede Diana

Wat een verschrikkelijk verlies moet dit zijn voor een moeder!!! Niet te bevatten, ook nog veel te jong .. heel veel kracht en sterkte voor de familie en nabestaanden... ♥️

Ik kende Diana niet persoonlijk, hoewel haar gezicht me erg bekend voorkomt Afschuwelijk wat er is gebeurd, heb er nog steeds geen woorden voor. Ik wens jullie als gezin en familie alle sterkte en kracht om dit verlies een plaats te geven. Koester de mooie momenten, zo is ze altijd dicht bij jullie. Liefs Monique

ik weet niet wat te zeggen ,,,,een week na het overlijden van mijn lieve man ,sterft in hetzelfde ziekenhuis, een Dochter van een lieve moeder ,,huilen kan ,of durf ik niet ,,,maar in gedachten ben ik bij jullie allemaal ,

Ik heb Diana niet persoonlijk gekend maar zag wel regelmatig een leuke foto voorbij komen met Tika. Ik wens alle Nabestaande heel veel kracht en sterkte toe in deze moeilijke tijd , van onbegrip en verdriet en het gemis !!!!

Lieve leuke altijd lachende diana.hoe kon dit gebeuren....altijd als ik je zag was t fff kletsen...en vooral klets wat nergens op sloeg waar we om konden lachen.ik las t verschrikkelijke bericht over je op fb...hoe kan dit zo n levenslustige vrouw. Verschrikkelijk...maar waar.....hoe moet dit zijn voor je naaste...ik wens hen heel veel sterkte met dit enorme verlies en tegen jou dientje want zo noemde ik je altijd rust zacht en tot ooit meisje ❤

Niet te bevatten dit...rust zacht Diana

Ik wens jou , Anne , en familie heel veel sterkte en kracht met het verwerken van dit enorme verlies.

Liefs,Coby

Hoi Diaan, mooi mens, lieve vriendin, m'n wandelmaatje, peettante van onze hondenkindjes,

We missen jou, waarom, waarom is het zo dat deze maand, twee mooie, bijzonder lieve schatten
zo bruut en zo jong bij ons zijn weggenomen..

We zagen elkaar niet vaak meer door de afstand, spraken elkaar weinig door de drukte van de dag, maar uit het hart ben je nooit geweest. Dat is hoe ik vriendschap definieer, het is er en het blijft er ondanks elkaar niet vaak zien of spreken. Wanneer ik langskwam, was het alsof we de ochtend nog samen gewandeld hadden.. Dat is vriendschap, dat heb je niet met iedereen, dat had ik wel met jou. Je bent mooi, lief, zorgzaam en knetterrr gek, 'ik houuuu ervan' zei je dan altijd. Nou schat, wij houden van jou, uit het oog, nooit uit het hart.

En lieverd.. geef m'n meisje, mijn poepiedoepie, mijn dikkie, mijn hondenkind, mijn Veruschka een dikke kroel en kus. Jullie zijn samen, met de roedel, ik voel het. Wees jullie zelf, geniet, lach, doe gek, wandel en ren tot je niet meer kan, kroel en heb de slappe lach zoals je altijd zo mooi kon hebben.

Verusch, bescherm jouw peettante, kroel en kus haar zoals alleen jij dat kon. Doe gek, lig op je rug met je pootjes omhoog, zit op schoot en wees veelste groot daarvoor, maar vooral blijf onze zon en sterren.

Lieve Diana, lieve vriendin, we missen jou, maar je bent bij ons. Uit het oog, maar nooit uit het hart. Wees je mooie zelf, met onze roedel, doe ze een dikke kus.

Doei lieverd..

Diana 07-07-1971 × 04-01-2020
Veruschka 30-04-2012 × 18-01-2020

Wat verschrikkelijk wat jullie meemaken. Vanaf het moment dat ik het las, denk ik elke dag even aan jullie en diana

Maandag 23 december, het was gezellig druk zo vlak voor kerst in het kleine winkelcentrum. Ook nog gezellig met z'n drietjes neergestreken op een terrasje, want dat deden we graag, mensen kijken,en tegelijkertijd wat lekkers naar binnen schuiven. Rond de klok van vijf werd ik door jou en Walter weer thuis afgezet, we gaven elkaar een kus, en morgen zouden we weer iets anders verzinnen om te gaan doen, het was immers jullie eerste vakantie dag. We zwaaiden elkaar uit, zoals altijd.
' O ja ma, morgen op tijd klaar staan hoor, want we moeten eerst nog naar de kapper.
Het zat vast in mijn geheugen, om half elf moesten we bij Ria zijn.

De volgende morgen zat ik koffie te drinken toen de telefoon ging, Walter aan de lijn. ' Moe, ga ff zitten, er is iets gebeurt, maar raak niet meteen in paniek... Diana is vannacht opgenomen in het ziekenhuis met een hersenbloeding. Ik dacht dat de grond onder mijn voeten weg zakte. Ik viel nog net niet van mijn graad.
Ik kom er direct aan Wally, maar dat was niet nodig, Walter zou bellen als men klaar was met het behandelen van mijn dochter.
Nou, dan ken je deze moeder niet goed, want een half uur later was ik er ook, samen met mijn oudste dochter. We mochten niet bij Diana, ze lag op de IC en de artsen waren bezig met mijn kind. Even later mochten we haar even zien, ze lag aan allerlei apparatuur.
Ze zou snel naar de operatie kamer gereden worden om te worden geopereerd. Ze verbleef ruim drie uur op de operatiekamer, de neuroloog zei dat de operatie geslaagd was.
We leefden de eerste paar dagen op hoop dat het toch weer goed zou kunnen komen. Op oudejaarsdag verhuisde dochterlief naar de gewone afdeling. Ze sprak met ons, zij het verward en wat onsamenhangend, maar er was hoop.
Hoop sloeg om in wanhoop toen dochterlief op twee januari weer terug naar de IC werd gebracht.
Ze was niet aanspreekbaar meer, ze had koorts, er waren infecties bijgekomen, er werden mijn dochter niets anders dan medicijnen toegediend, voor koorts, voor de infecties, morfine voor de pijn, tegen de epileptische aanvallen, wat later weer geen epileptische aanvallen bleken te zijn.
Mensonterend lag ze voor mijn gevoel erbij. Overal slangen en nog eens slangen, een beademing apparaat in haar keel.....
Wat had ik graag van plek geruild met mijn kind, maar zo werkt het verdorie niet.
Diana werd in slaap gehouden omdat er ook nog longontsteking opgetreden was, en sprake van een hersenvliesontsteking.
Ze was niet in staat op eigen kracht hier uit te komen.
Op drie januari voelde ik dat het niet meer goed zou komen, dat weet en voel je als moeder.
Heel bezwaard zijn we huiswaarts gegaan, om er de volgende ochtend weer tijdig te zijn.
Mijn dochter was nog steeds in diepe slaap, en zou daaruit niet meer ontwaken.
Die middag rond half twee vertelde de IC verpleegkundige dat we rustig even naar huis konden gaan, ze kon goed nog de hele avond blijven slapen....
We waren amper een uur thuis toen het ziekenhuis belde, we moesten toch maar komen, want het ging slechter met Diana.
Vlak voor wij aankwamen is er nog een scan van het hoofd gemaakt en daarop was geen enkele hersenactiviteit meer te zien, niets, niets. Ook 's ochtends was er nog een scan gemaakt waarbij alles nog goed was.
Er werd met ons gesproken, maar je bent dan zo overstuur dat de helft je ontgaat.
In coma, hersendood, blijkbaar was het sterven de dag daarvoor al begonnen toen Diana ook niet meer reageerde op pijnprikkels.
Niets, maar dan ook niets is zo ingrijpend als de dood van je kind, dat je achtenveertig jaar geleden het leven schonk.

Het gaat tijd kosten om dit te verwerken, en het is goed mogelijk dat dat nooit gaat lukken, dit is zo ingrijpend, we waren méér dan moeder en dochter, véél meer.

Wees niet bang om hier een bericht, foto, of gedicht achter te laten. Haal herinneringen op. Wellicht hebt u of jij nog foto's van Diana, plaats ze, ik zal er heel blij mee zijn.