Dit heb ik geleerd, een kleine 30 jaar geleden, op de SILO 1, in de Louizastraat.
Het lied der officiele school
Waar t'verstand in vree kan groeien
Waar t'gemoet kan open bloeien
Waar bij t'leren als bij t'stoeien
t'Leven lokt en lacht
Waar men ons de macht zal geven
Om te kampen voor het leren
Waar de wil wordt opgedreven
Tot zijn hoogste dracht
Waar de vrijheid van gedachte
In de geesten leeft
Waar men met vereende krachten
Immer opwaarts streeft
Refrein
Daar is de school
Die wij beminnen met gloed
Met een kracht die wonderen doet
Daar zij verrijst uit t'diep gemoed
d'Officiele school
Is ons een symbool
Van waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed
Het Stedelijk Onderwijs is serieus veranderd sindsdien, en maar goed ook. Materiaal, werkvormen, eindtermen, ...
Maar wat niet mocht veranderen, is de geest van ons lied en de idealen die erin worden bezongen. Voor mij is het Stedelijk Onderwijs nog steeds geen bedrijf, en heeft dus geen bedrijfsleiders nodig.
Wel directeurs.
Is Greet de beste directeur ooit? Misschien niet, maar zij staat wel voor het pedagogische project op ENCORA, dat eenzame hoogtes scheert in Vlaanderen. Maar perfect? Ik durf mijn hand ervoor in het vuur steken dat ook zij wel weet welke fouten zij heeft gemaakt, en ik weet even goed dat zij niet te beroerd is om op een foute beslissing terug te komen. Want dat kunnen echte leiders wel, managers veel minder...