Ik weet m’n eerste ontmoeting met Wout nog goed. In de Couldown. Waar ik toen tegen Bel zei dat Wout veel te oud was voor haar. Mooi dat ze zich daar niks van aantrok. En gelukkig. Wat een mooie gast en, zoals Nicolien het deze week zo mooi zei, van dezelfde planeet als Merijn. En dat is heel bijzonder, want daar wonen weinig mensen.
De vriendschap tussen Bel en mij werd alleen maar beter, omdat er vanaf dag 1 zo’n goede vriendschap tussen Wout en Merijn ontstond. Samen waren we 2+2=5, samen zijn gaf energie. Kritisch en eerlijk naar elkaar zijn, heel hard lachen, praten over de toekomst, het verschil willen maken. Altijd een avond met inhoud, die zoveel energie opleverde.
Het deed ons ook echt een beetje pijn toen jullie vertrokken naar San Francisco. Maar ook toen bleef het contact gewoon goed, trouw als jullie zijn in vriendschap, en zaten wij altijd in jullie overvolle agenda bij een bezoek aan Nederland. Een bewuste keuze om je best te doen om elkaar te zien. Zo fijn!
Wat hebben jullie hard gewerkt om een sociaal leven op te bouwen in San Francisco. Alhoewel jullie graag geziene gasten zijn op ieder feestje, was het moeilijk om keuzes te maken en kostte dat veel energie. Maar met succes hebben jullie een fantastische vriendenkring, die niet second best is, maar echt bewust gekozen. Zoals Wout alles heel bewust koos; z’n vrienden, z’n baan, met wie en hoe hij zijn tijd doorbracht. Dat geldt natuurlijk ook voor Bel.
Nog geen drie maanden geleden kwamen Merijn en ik éindelijk samen naar San Francisco. Een lang gekoesterde wens, die steeds werd uitgesteld. Kleine kinderen, nieuwe baan, geen geld. Ik was al een keer alleen geweest, maar we moesten natuurlijk met z’n vieren. Toen de knoop werd doorgehakt en de tickets waren geboekt begon de maandenlange voorpret. Met ook een beetje huiswerk ter voorbereiding van Wout; ‘who moved my cheese’ lezen voor een goed gesprek over omgaan met veranderingen.
Onze week in San Francisco was fantastisch. Met Wiki Wout op pad. Heerlijk! Het programma dat door Wout en Bel met zorg samengesteld werd, liet niets te wensen over. We schreeuwden het met z’n vieren letterlijk uit van geluk; toen we fietsten door de wijngaarden in Sanoma, keihard zongen in de auto en zeilden over de baai van San Francisco en er een dolfijn naast onze boot zwom. Geluk, omdat het leven zo mooi was en om dit samen te mogen delen. Met een vol gevoel gingen wij naar huis; verzadigd van goede gesprekken, nagenietend van alle goede grappen en indrukken die we opgedaan hadden en zo dankbaar voor onze vriendschap.
En nu is er al bijna een week een leegte, een intens verdriet. Niet te bevatten. Want, Wout, jouw glans, kinderlijk enthousiasme, oneindige energie en humor kan niet gemist worden, niet door ons, maar zeker niet door Bel en jullie beide families. In gedachten zijn wij bij hen.
Dag lieve, Wout. In grote dankbaarheid voor onze vriendschap, geef ik je een dikke zoen.
Kus, Jaco