Memories of Diana Van Der Heijden , (1971 - 2020)

Share a special moment from Diana's life.

Haar stem, haar lach...

April 21, 2023

Haar stem, haar lach, en dat typische loopje.....
Zorg dat je nóóit het contact verliest met je kinderen......

Misschien zeg je nu ' het lag niet aan ons'......
Blijf contact zoeken.....want eens is het te laat.....

Zo'n dag als vandaag.

April 15, 2023

Zo'n dag als vandaag Diaantje waarop ik mij zo moet inhouden om geen dingen te doen en dingen te zeggen waar ik spijt van zou krijgen.
Ik ben ook niet van steen en dat wordt nogal eens vergeten. Soms moet ik figuurlijk mijn tong afbijten om niet uit te pakken tegen figuren die het voor elkaar krijgen om het bloed onder mijn nagels vandaan te halen.
Dan mis ik jou zo ontzettend omdat jij mij altijd tot kalmte wist te brengen.
" Ma-tje, ik begrijp je, maar deze figuren zijn het toch niet waard om je rikketik erdoor op hol te laten slaan "..... zoiets zou jij gezegd hebben", maar sinds ik hier woon en jij er niet meer bent zit ik steeds vaker aan mijn top.
Het lijkt wel of elke tegenslag het op mij heeft gemunt, het gaat maar door.

Vandaag heb ik ook tegen je zus gezegd dat ik stop met zoete koekjes bakken, ik ga vanaf nu bittere bitterkoekjes bakken en daar gaan enkele personen niet van genieten.
Het is klaar Diaantje, ik moet weer mijn oude ik terug gaan vinden anders kan je mij binnenkort bij elkaar vegen.

Vinger aan de pols....

April 9, 2023

En dan is ze weg, je zus. Het is weer stil en leeg in huis en ik heb een enorme huilbui.
Ik was er druk mee, maar ineens weer alleen zijn vind ik zwaar tegenvallen.
Het is zo fijn als je samen kunt zijn en voor je kind kan zorgen. De dagen duren niet zo lang, maar als je alleen bent voelt het alsof er geen eind aan de dag komt. Samen praat je de dag om. En het gemis van jou komt er direct ook weer bovenop Diaantje.....ik voel me heel verdrietig.

Je zus doet het goed na haar operatie, maar de herstel periode zal nog wel even duren.
Je zus kennende wil ze na zes weken snel weer aan het werk, maar dat ga ik toch echt niet goedvinden. Langzaam opbouwen, ze heeft nu gezien dat het werk zonder haar ook wel doorgaat. En ook niet haar bezoeken aan de fysiotherapeut gaan plannen op haar vrije dagen, ik houd de vinger aan de pols bij je zus lieve Diaantje .
Maar wat mij ook tegengevallen is, is dat je er uiteindelijk toch alleen voor staat. Hulp krijgen is niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger.
" Ik hoor het wel hé, als ik iets voor je kan doen, maar spontaan op de stoep staan is verleden tijd. Lieve Lique, ik hoop dat je daar van geleerd hebt, want jij staat altijd direct klaar voor anderen. Stop daarmee want het gaat ten koste van jezelf, je dieren, en de mensen die er wél altijd voor je zijn.
Zelfs die éne persoon, je weet goed wie ik bedoel, heeft je laten vallen als een baksteen. Ongelooflijk voor mij ! En dan die andere ellende.....elke dag gezeur en gekibbel over Guusje, vreselijk !! Vijf weken dag in dag uit gezanik aan ons hoofd.

Wij ( ) zijn trots op je lieve Lique, je hebt een hart van goud en wij ( ) zijn blij dat je binnenkort weer pijnvrij door kan gaan met je leven

Hoe gaat het met je ?

April 6, 2023

Deze vraag is mij gisteren een aantal keren gesteld. Ja natuurlijk is dat lief. Maar ik vind het nog steeds moeilijk om daar een eerlijk antwoord op te geven.
Ik zou willen dat niemand nog ooit deze vraag aan mij zou stellen. Voor mij is het de vraag die verbonden blijft met jouw overlijden lieve Diaantje. Mensen verwachten toch dat je zegt dat het goed gaat. Vanmorgen was dat misschien ook eventjes zo, of gisteren, of vorige week, maar dat kan per minuut anders zijn.

Sinds de dag dat ik leef met jou diep in mijn hart zijn alle dagen anders, alle uren, alle minuten zijn onvoorspelbaar. Ook zijn mijn reacties anders, ik ben veranderd door jouw dood, in veel opzichten.
Troost vind ik door in de bijbel te lezen, ik vind daar mijn hoop voor de toekomst.
Zonder deze hoop zou het leven uitzichtloos zijn voor mij. Wij leven in een tijd die door de bijbel gekenmerkt wordt als de laatste dagen, maar de meeste mensen denken daar anders over.
Ik geloof in een opstanding hier op aarde.....
Jou terug zien, jouw stem weer te horen, jouw lach, jouw armen om mij heen......❤

Blije mei...... ( géén fout....)

March 29, 2023

Het is wel weer wennen hoor Diaantje, een
" inwonend " kind in huis. Je zus logeert nu drie en een halve week bij mij in verband met haar heup operatie. Jij kent haar hé, ze kan niet wachten tot ze weer naar haar eigen huis kan. Vanmorgen vond ik het goed dat ze een paar uurtjes naar huis ging, met begeleiding van Natasja, vriendin en oud collega van de Em-Te.
Ik begrijp haar wel hoor, maar ik ken haar ook goed genoeg om te weten dat ze geen stapje terug doet als het niet meer gaat.
' Kijk eens hoe ik het doe....gaat goed hé "?
Ja Lique, je doet het goed, maar voor een goed herstel moet je jezelf wel in acht nemen.
Ze ziet zichzelf alweer op de werkvloer staan, auto rijden, Guusje uitlaten.
Nou mooi niet. Ik ben er ook nog. Doordat ze niet op tijd gestopt is met werken is er nu een vervelende klacht bijgekomen.
Jij had dat niet gedaan Diaantje, jouw lijf was jou te lief, maar ondanks dat je steeds optijd naar de huisarts ging heeft je lichaam toch verhinderd dat je ouder bent geworden dan je graag gewild had.
Ook huisartsen maken fouten, dat zit in mijn hoofd en verdwijnt niet meer.

Je zus stuurde zojuist een foto met Milly op schoot. Ik begrijp ook dat ze haar dieren mist maar daar wordt goed voor gezorgd.
Het is jammer dat ik Guusje niet meer kan uitlaten, ze is te sterk en ik wil niet met een breuk te maken krijgen op mijn leeftijd.
Guusje is geen chiwawa die je even oppakt.
Maar het is fijn zo samen in huis, nu besef ik waarom de dagen zo lang duren als je alleen bent en niet meer kan doen wat altijd héél gewoon was. Ik begrijp nu dat ik ook eenzaam ben en beperkt.
Samen met jou Diaantje ondernamen we nog dingen, gezellig even op een terrasje, of bij jou in de tuin, even een kleine boswandeling.......
Het is heel fijn dat ik nu op een mooie plek woon, een fijn groot balkon en een gezellig uitzicht. Ik geniet van het ' leven ' om mij heen, een uitspraak die jij nooit van mij verwacht zou hebben en ikzelf ook niet.
Laten de mooie dagen maar komen lieve Diaantje, ik kijk er naar uit.
Als jij toch eens geweten had dat ik hier zou komen wonen waar ik nu woon......dan waren mijn dagen zeker niet eenzaam geweest.....❤ ik mis je, elke seconde van mijn leven....

Lieve Diaantje....

March 23, 2023

Nee Diaantje, ik stop niet met schrijven aan jou. Er zitten alleen langere periode's tussen omdat ik een oogje moet houden op je zus die hier enkele weken verblijft na haar operatie. Het gaat elke dag een ietsiepietsie beter, maar je zus wil alles snel snel snel en dat kan nu eenmaal niet na haar operatie.
Je zus denkt, als ik nu maar snel ga, dan is het ook snel achter de rug.
Maar zo werkt het niet. En dat kan ook helemaal niet. De fysiotherapeut kwam vandaag weer langs en heeft je zus uit haar droom geholpen......
Ik heb veel te doen Diaantje, te véél om op te noemen dus dat doe ik dan ook niet. Want als je zegt dat je het eigenlijk te druk hebt vinden mensen je een zeur, of een klager. " Waarmee heb jij het druk, je hebt de tijd aan jezelf "......
Laat maar gaan, het ene oor in en door het andere oor weer eruit.

Omdat kleinzoon ook nog bij mij logeert slaap ik op het luchtbed in de kamer en dat vindt kater Gijs helemaal niks. Hij is gewend naast mij in bed te slapen en dat laat hij merken ook.
En ik op mijn beurt verdenk Gijs ervan dat hij één van zijn nageltjes in mijn luchtbed heeft gezet, want zo rond een uur of drie, halfvier begint mijn bed in te zakken. Ik probeer het nog even vol te houden, maar echt slapen lukt dan niet meer. Ik laat mezelf op de vloer rollen en met de nodige ohw's en ahh's probeer ik overeind te komen......maar goed, ik heb alles over voor mijn kinderen en kleinkinderen.......
En ik weet dat jij gelachen zou hebben als je dit tafereel in levende lijve had aanschouwd.......
Ohh lieve Diaantje ik mis je zo, je lach, je humor, je gekkigheid......

Langzaamaan.....

March 12, 2023

Stapje voor stapje neem ik vooruitgang waar bij je zus. Haar oefeningen doet ze trouw en ik denk dat je zus aan het einde van haar herstelperiode weer beetje bij beetje de " oude " Lique zal worden, maar dat is afwachten nog.
Het gesprek kwam zoals gewoonlijk ook deze avond weer op hoe alles anders geweest zou zijn met jou naast ons.
Er zijn nu toch wel spanningen waar te nemen bij je zus, ze is erg emotioneel, de tranen zitten hoog.
En dat begrijp ik helemaal. Ze mist haar Guusje, ze mist Milly haar poes. En dat kan nog even niet anders, maar stress heeft je zus er wel van.
Milly wordt gevoerd twee keer per dag , maar het lieve dier zit toch veel alleen thuis en dat doet Lique geen goed.
Toch is het beter dat Lique nog een paar weken hier bij mij blijft want thuis zou het niet gaan zoals het zou moeten.

Jij en ik hadden deze stress van Lique weggenomen door samen Guus uit te laten, Milly een paar uurtjes gezelschap te houden, maar helaas, jij bent er niet meer en alleen kan ik niet zoveel meer. Zeker geen hond van veertig kilo uitlaten !
We komen de weken wel door maar ik had het graag anders gezien. De stress die je zus heeft had niet nodig geweest, maar soms ben je afhankelijk.

Hopelijk komen de kabelleggers morgen wel , want ik ben inmiddels drie keer afgezegd, het weer, de andere flat die mede door hetzelfde weer ook niet afgewerkt kon worden. Vrijdag j.l ging om één uur de bel, hallo mevrouw we komen de kabels leggen, tot zo ". Om kwart over vier zag ik de mannen vertrekken in hun busjes.....
Hopelijk staan ze morgen aan de deur anders ga ik zelf de kabels leggen. !
Ik kan er absoluut niet tegen om het zo druk te hebben Diaantje, daarom remde jij mij altijd af. " Laat mij het maar even regelen ma-tje, en dan ging het zoals jij het afgesproken had.
Ik heb voor morgen de wekker gezet want ik slaap slecht, mijn voeten doen elke morgen heel erg pijn door de neuropathie, dan ben ik ,zeg maar, onmogelijk!!
Zorgen voor je zus, voor mijn kleinzoon, dat gaat allemaal door.
Nu maar hopen dat ik niet van mijn luchtbed afrol, ik ben dat niet gewend en dat is ook even wennen.

Liefste Diaantje, ik ga proberen te slapen, de wekker roept mij morgen al vroeg.
Mama mist je heel erg Diaantje, ook je zus mist je heel erg, samen sloegen wij ons door elke tegenslag heen, maar zonder jou is het een heel ander verhaal........
Wij missen je lief Diaantje ❤❤

Je zus.....

March 5, 2023

Naar omstandigheden gaat het goed met je zus. Maar het is wat hoor, een volledige heupprothese ongecementeerd . Dit is zo gedaan omdat je zus nog jong is en een prothese ongeveer tien á vijftien jaar meegaat en eenvoudiger vernieuwd kan worden als dat nodig is.
De dag na de operatie naar huis, te weinig verplegend personeel dus opkrossen. Klinkt onaardig maar zo is het wel Diaantje.
Je zus is nu voorlopig bij mij, ook revalidatie en thuiszorg vallen af, geen mensen beschikbaar. Nou lekker dan, alleen als je de middelen hebt om hulp in te huren kan je uit de voeten, letterlijk en figuurlijk.

Guusje uit logeren, Milly die verzorgd wordt maar ook merendeels alleen thuis is.
En zo moeten we dat een aantal weken vol zien te houden.
Het zit ons allemaal erg tegen en dat doet onze humeuren geen goed Diaantje.
Het missen van jou valt bij moeilijke gebeurtenissen extra zwaar. Het is al zwaar zonder jou, maar bijkomende gebeurtenissen maken het extra zwaar.
We gaan zien hoe de komende weken gaan verlopen lieve Diaantje, wat missen wij je héél erg, elke seconde van de dag zijn wij ons bewust van jouw afwezigheid lief kind......

Verhuizen....

March 1, 2023

Wat zouden wij samen gezellig op mijn privéterras hebben gezeten als jij nog hier geweest was Diaantje.
Gisteren zat ik een uurtje op het balkon in de zon en het is er leuk vertoeven. Ook jij had het leven vanaf het balkon met plezier gadegeslagen.
Wandelaars, fietsers, joggers, wielrenners en niet te missen het verkeer, auto's, elke twintig minuten de bus die voorbij rijdt.
Over een maand woon ik hier alweer een jaar Diaantje, zonder dat jij hebt geweten dat ik niet naar het Salviapark verhuisd ben. Je hebt de bouw van de flats niet meer gezien, je wist alleen dat mijn huis zou worden afgebroken......

Je wist dat ik er héél erg tegenop zag, maar jij sprak mij telkens moed in.
" Komt helemaal goed ma' tje, ik ga jouw huisje mooi inrichten, laat dat maar aan mij over '.
De sloop van mijn oude vertrouwde huis heb jij niet meer gezien, en je hebt ook geen weet gehad van mijn verhuizing die niet doorging naar het Salviapark.
Ach lieve Diaantje, het is allemaal zo heel anders gegaan dan dat wij samen gepland hadden........
Er zijn dagen dat ik mijn oude vertrouwde omgeving nog steeds mis. De mensen zijn hier héél anders, ze houden alles bij, wie er bij je komt, wat er gebracht of gehaald wordt, of je genoeg lucht in je huis.
Zo werd er tegen je zus gezegd dat ik de afgelopen week maar één keer mijn raam open gezet had, en ja, dan krijg je schimmel in huis......
Groeten is hier ook niet vanzelfsprekend, maar ach, leven en laten leven.

Het is leuk om naar de drukte bij het RKC voetbalveld te kijken als er een wedstrijd is. Zondag RKC - PSV ......wat had jij ook genoten van de drukte Diaantje....samen, jij en ik , en koffie met een worstebrooike.......‍

Sprakeloos....

February 25, 2023

Lieve, lieve Diaantje ❤❤
Soms heb ik geen woorden, heb ik enkel tranen en is er stilte.....
Is er alleen dat grote gemis waar ik niet mee om kan gaan......

December 2019....

February 18, 2023

Je was de laatste weken vaker moe, dat gaf je ook toe. Je was blij dat je twee weken vakantie tegemoet kon zien.
Deze twee foto's heb ik in december nog van je gemaakt, ik zag dat je moe was, jij en niet lachend op een foto dat kwam nóóit voor !
Met een poes op schoot, je buurvrouw had aan je gevraagd om een week haar poezen te verzorgen en daar had je ja op gezegd.
" Wil je mij meehelpen ma, want één kat heeft de buurvrouw pas kort en hij zou kunnen ontsnappen en daar krijg ik stress van"...........dus natuurlijk deed ik dat.

Op de andere foto ligt Guusje bij je op schoot. Je zus en ik waren bij je op bezoek die avond. Uitgeput zat je op de bank en Guusje was niet bij je weg te krijgen. Eigenlijk vonden we het wel grappig en jijzelf ook Diaantje.
Maar het bleef niet grappig, dit was je zus niet gewend van Guusje. Als het tijd was om naar huis te gaan was Guusje de eerste die voor de deur stond om te vertrekken.
Die avond niet. Guus bleef op jouw schoot liggen en maakte geen aanstalten om te gaan.
Uiteindelijk is Guusje met veel tegenzin door jou naar buiten gebracht.......

Guusje heeft het aangevoeld dat je niet de Diana was zoals altijd, en later toen jij er niet meer was hebben je zus en ik hierover nog vaak gesproken.
Als ik zoals nu het grijze boven mijn hoofd niet kan verdrijven, pak ik je foto's en besef ik dat grote gemis dat er is nu jij er niet meer bent.
Ik zei het al vaker, ik voel mij leeg, emotieloos, gevoelloos en koud, letterlijk en figuurlijk.
Ik ben blij als het avond wordt en ik mij helemaal kan verstoppen onder mijn dekbed......met Gijs, mijn kat naast mij.....

Rozen verwelken, schepen vergaan.......

February 12, 2023

Ik was op zoek naar een leeg schrift om aantekeningen op te schrijven. Ook op zoek naar een kassabon van maart vorig jaar.
Ondertussen stonden al mijn laden open en lag de vloer vol met van alles en nog wat behalve de kassabon. Schriften en lege boekjes genoeg, veel ervan in de loop der jaren gekregen van jou en van je zus.
Het verzamelen van gedichten en spreuken bij overlijdensadvertenties was toen één van mijn bezigheden. Ja, ik wist van het boekje, maar niet waar ik het met de verhuizing had neergelegd.
Toen ik de lade opentrok en het boekje eruit wilde halen lag de vloer vol met papier. Niet alleen het elastiekje wat om het boekje zat was vergaan maar het boekje zelf ook.
Ergens eind jaren tachtig ben ik begonnen met het verzamelen van gedichten en spreuken, ik had toen nog geen computer en wilde graag schrijven.

Ze was, net als jij, achtenveertig toen ze stierf. Mijn collega Eugenie. Haar overlijdensbericht valt meteen op, dat had ik toen Eugenie overleed uit de krant geknipt en in het boekje geplakt. Ik schrik ervan. Eugenie, net als jij Diana, altijd lachend, altijd vol humor. Ik zie haar nog precies zo voor me als ze was.....
15 oktober 1987....als Eugenie nog geleefd had was ze nu 84, niet te bevatten dat zij er al zesendertig jaar niet meer is.

Waarom juist jij ?
Jij met je hart van goud !
Jij met je spontaniteit !
Jij met je gevoel voor humor !
Jij met je lach !

De boom in......

February 10, 2023

Heb jij mij ooit horen mopperen over kou of wintertemperaturen Diana? Nooit ! Maar nu heb ik er genoeg van. Niet van de winter, maar wel van de hoge energie kosten die mij ervan weerhouden de verwarming een paar graden hoger te zetten.
In een koude woonkamer zitten is héél ongezellig en deprimerend.
" Waarom koop je geen elektrische kachel , een klein modelletje is al genoeg om warme voeten te krijgen".
Nou Diana, ik koop helemaal niks en mij zal je ook niet zien onder een plaid , ik wil gewoon de verwarming aan kunnen zetten.

Mijn oude botten komen in opstand, ik heb continu een loopneus en mijn vingers doen zeer bij de dingen die ik moet doen, zoals aardappels schillen ,de kattenbak schoon maken, mijn bed opmaken.......
Ik ben eigenlijk heel boos, boos op degenen die deze ellende veroorzaakt hebben en degenen die hier slapend rijk van worden.
Essent onderandere die mij gisteren weer een verzoek stuurde om mijn maandbedrag nóg maar wat te verhogen !!
Ja ik zal in de kou gaan zitten omdat ik niet stook en óók mijn maandbedrag nog eens verhogen. Weet je wat Essent kan Diana ??
Juist, de boom in !!

Alles went....

February 7, 2023

Vanmiddag was ik voor de tweede keer bij de therapeute Diaantje. En ik heb met haar gelachen, ze heeft echt humor. Het ging dit keer meer om mij ipv om jou. Dat is wel raar hoor moet ik zeggen.
Ik moest op de weegschaal, iets wat ik nog nóóit eerder heb gedaan bij een therapie, ze wilde zien wat ik aanhad onder mijn véél te wijde jas, " trek je jas eens even uit, ja, leuke trui, en draag je daar nog wat onder"? Ik liet een klein beetje van mijn truitje zien wat ik daaronder aan had, en gelukkig vroeg ze niet verder want dan had ik moeten bekennen dat ik tegenwoordig in mijn vrije tijd geen bh's meer draag.
Een uurtje naar de therapeute, dan verwacht je toch niet dat je je jas uit moet trekken en je kleding moet laten zien ?......
Wat had jij gelachen Diaan, ik zie het helemaal voor mij, je had het in je broek gedaan van het lachen.

Het komt er dus op neer dat ik beter voor mezelf moet gaan zorgen in plaats van voor anderen. Dat ontfutselt ze je dan in twee sessies, dat het prima is dat ik voor anderen zorg maar ook beter voor mezelf moet gaan zorgen.
Dus lieve Lique, ik kom je helpen vóór en na je operatie, maar dan wel met passende kleren én een bh aan.......
Geloven jullie mij dat ik dat ga doen meiden ?.....ik denk dat ik wel een bh aantrek bij mijn volgende consult, want stel dat ik wéér mijn jas moet uittrekken, dan sta ik daar mooi.
Zelf heb ik er geen erg meer in en het went. Net als zonder verwarming aan in je woonkamer zitten, dat went ook.....

Jij....

February 5, 2023

Natuurlijk heb ik nog wat frutsels uit de dagboeken gehaald voordat ze de stortkoker in zijn gegaan. Ik hing van bewaren en plakken aan elkaar, nog steeds trouwens.Treinkaartjes, als ik in het weekend bij jou in Dordrecht was gingen wij regelmatig met de trein naar Rotterdam. Bij thuiskomst plakte ik de kaartjes bij het bericht van die dag.
Op 13 januari 2002 schrijf ik in mijn dagboek dat ik met de kleinzoons, toen 2 en 4 jaar, en met jou en Arie naar de winter Efteling geweest ben, heel leuk om nu ook een datum bij de foto's te hebben.
Veel leuke herinneringen, maar nóg meer minder leuke en die zijn nu uit mijn huis verdwenen.
Op de 33 ste geboortedag van je broer is je zus in een privékliniek in Valkenburg aan de Geul geopereerd, de nota van mijn hotelovernachting inclusief ontbijt was 30 euro.
Dat is toch niet te geloven, maar toch waar, de rekening van Hotel Heynen zat ook in een van de dagboeken geplakt en heb ik natuurlijk ook bewaard.

Wat ik tegenkwam en een glimlach op mijn gezicht bracht heb ik bewaard. Zo ook de verzoekjes van beneden buurman van Selst.
Deze man had een hond en op een gegeven moment kwam ik erachter dat hij geen geld had om brokken voor zijn hond te kopen. Samen met je zus zetten wij elke vrijdag een zak brokken voor zijn deur.
Maar nu komt het Diaantje, vanaf toen lag er regelmatig een briefje in mijn brievenbus, of ik ook nog een brood kon missen .

Ik herinner mij nog goed dat jij die man niet goed kon velen en dat ook héél goed liet merken door voor zijn neus met de lift naar boven te gaan. En dat deed je wel bij meer mensen waar jij niet op gesteld was. Of je reed gewoon weg terwijl iemand tegen je aan het praten was. Ja Diaan soms heb ik door de grond willen zakken als je weer uit je hum was.
Maar ik heb ook heel veel gelachen met jou, juist omdat je zo recht door zee was......

Ik mis je héél erg lieve Diaantje, jou te moeten missen is met woorden niet uit te leggen.....

Dag dagboeken.....

February 3, 2023

Wie schrijft die blijft.....ik kreeg op facebook een herinnering dat ik al twee dagen niets heb geplaatst op " mijn dochter ."
Soms lukt dat ook niet. Dan is mijn hoofd te vol, of is er iets gebeurd waar ik niet over wil schrijven.
Gisteren was ik op zoek naar een boek wat ik na jouw overlijden gekocht heb Diaantje, en ik kan het niet vinden. Op het laatst keek ik ongeveer scheel van het ondersteboven hangen om alle titels van de boeken te kunnen lezen. Ik haal ze niet uit de kasten nee, ik moet het boek zo ook kunnen vinden. Je kent mij hé, ik blijf net zo lang zoeken tot ik het boek heb gevonden. Het zal tevoorschijn komen.

Wat ik wel gevonden heb zijn oude dagboeken uit de tijd dat ik nog geen computer had. Ook wij samen hebben veel doorgemaakt Diaantje, leuke maar ook héél verdrietige tijden. Ik denk erover om de dagboeken te vernietigen. Niemand heeft er iets aan en het lezen ervan haalt bij mij ook weer te veel emoties en te veel verborgen verdriet naar boven.
Behalve heel veel leuke uitstapjes met mijn kleinzoons staat er niets in wat voor anderen opbeurend kan zijn. Weg ermee ??

Ja, weg ermee ! Ik heb een paar dagboeken doorgebladerd en er staat té veel in wat ik dacht voorgoed weggestopt te hebben. Ik voel me misselijk en de tranen dringen achter mijn ogen. Wat ik lees komt hard binnen, hoe heb ik al deze ellende jarenlang uit mijn gedachten kunnen houden.........

Ondanks de vele leuke herinneringen die ik gemaakt heb met mijn kleinzoons ( bladzijden vol ) wil ik de dagboeken uit mijn huis hebben Diaantje, dat doe ik ook uit liefde voor jou. Voor jou waar ik zo vreselijk veel van hou, en ook voor je zus. Dagboek geheimen zijn tenslotte niet om te delen.....

Mama ❤❤❤

January 30, 2023

Vandaag heb ik het aangedurfd om jouw fotoalbums uit de kast te halen.
Kort na jouw overlijden kreeg ik al je fotoalbums retour van je man. Hij wilde de albums niet meer in huis hebben.
Veel foto's van je twee neefjes, foto's van de jaren dat je in Dordrecht woonde en daar gelukkig was.
Het raakt mij steeds minder dat je man mij al drie jaar behandeld alsof ik een vervelende mug ben. De kans om mij neer te meppen gaat het niet worden. Jij en ik, dochter en moeder, ons scheiden van elkaar zal hem nooit lukken. Als fysieke herinneringen van jou mij niet gegund zijn dan wordt hij er maar gelukkig mee.
Ik, alleen ik, weet hoe jij over zijn gedrag denkt, omdat ik je beter ken dan wie dan ook, maar onze intieme gesprekken houd ik bij mij, opgesloten in mijn hart.

Wat heb ik leuke herinneringen aan de tijd dat jij in Dordrecht woonde en daar gelukkig was. Foto's van jou in Frankrijk, foto's van jou met je collega's van super de Boer, foto's van je kat, foto's ons samen.
Elk jaar gingen jullie naar Frankrijk, je vond kamperen het relaxte wat er was.

Er zijn ook foto's verwijderd uit de albums, dat kan ik zien aan de stickertjes die jij vaak plakte op de foto's om het allemaal nog wat komischer te maken.......

Het is goed zo lieve Diaantje, ik ben blij met wat ik van je heb, dierbare herinnering, maar ook de verzekering dat we elkaar weer gaan terug zien....... ( Johannes 5 : 28 )
Mama ❤❤

Dordrecht.

January 29, 2023

Het blijft soms nog zoeken hier en daar. Het is nog wennen waar alles staat of ligt. Kleine dingen bedoel ik dan zoals een schaar of een klein boekje waarin ik mijn wachtwoorden opschrijf. Als ik nu iets terugvind kan ik beter opschrijven waar ik het nu neerleg.
Als je een chaoot zoekt Diana, hier ben ik !

Dordrecht, ik heb er leuke maar ook verdrietige herinneringen aan.
Je hebt er een hele poos gewoond en wat had je een leuk huis daar midden in het centrum. Ik heb er vaak gelogeerd, een eigen kamer in het souterrain door jou en mij samen ingericht. Een dakterras met gedeeltelijk uitzicht over de maas........
Je had het leuk ingericht, vol, maar dat is bij je zus en mij precies zo. Er stonden foto's van je twee neefjes in huis, fotoalbums met familie foto's, één en al gezelligheid.
Alles wat stond en lag in je Dordtse huis kom ik nu hier tegen, je man had niks met je neven, met geen enkel familielid behalve je zus dan, maar daar is inmiddels ook de klad ingekomen. Met sommige mensen valt, hoe je ook je best doet, niet te leven. En dan voelen zij zich nog het slachtoffer ook......!

In de albums staan veel foto's van je, een blije Diana, een lachende Diana .....zoals op deze foto die ik van je gemaakt heb tijdens een logeerweekend in Dordrecht....met in de kast twee van de fotoalbums waar je zo verheugd mee was......

Ik mis je zo verschrikkelijk Diaantje, niets is meer zoals toen jij er nog was, zelfs de mensen hebben zichzelf veranderd......

De doos.....

January 26, 2023

De doos. Vandaag heb ik 'm voor het eerst geopend. De gouden doos. De doos waarin ik zoveel foto's van jou bewaar, foto's van de tijd dat je in het ziekenhuis lag. Foto's die ik zonder veel tranen niet kon bekijken.
Vandaag dacht ik het aan te kunnen.
Bovenop jouw foto's ligt het paarse zakje dat bedoeld was om een beetje as van jou mee naar huis te mogen nemen.....het zakje is leeggebleven, je man wilde jou " heel " mee naar huis nemen.....

Ook vandaag is het nog niet de tijd, het lukt mij niet zonder tranen jouw foto's te zien.
Tijd zegt niks lieve Diaantje, behalve tranen voel ik mij diep ongelukkig nu.
Diep ongelukkig bij het zien van de foto waar ik je lekkere dikke blauwe sokken heb aangetrokken, ijskoud waren je voeten. Waarom werd mij niet verteld dat ijskoude voeten de dood aankondigd ?

Ze hebben het geweten, lieten mij mijn gang gaan. Er zijn fouten gemaakt, daarvan ben ik overtuigd. Dat speelt nog altijd in mijn hoofd maar kan ik niets bewijzen.
Tijd heelt niks ....gemis blijft, wordt alleen maar meer. Verdriet slijt ook niet, een groot deel van mijn hart is weggenomen door jouw dood lief kind van mij.....
Maar ik weet dat ik je terug zal zien, binnenkort, als Jezus Christus allen die gestorven zijn weer tot leven zal opwekken.

( Johannes 5 : 28 )

Thuishulp.....

January 25, 2023

Vanmiddag zat ik met je zus een paar emails en video's, doorgestuurd door het ziekenhuis, door te kijken en zo'n ziekenhuis opname heeft nog behoorlijk wat voorwaarden. ( Ohhh het is ook net op het nieuws...dat is ook toevallig) Dat heeft natuurlijk ook te maken met de aandoening waarvoor je opgenomen wordt. Het is vast anders als je onverwacht het ziekenhuis in moet.
Als je er alleen voor staat is er vooraf nog wel het één en ander te regelen. Té veel om hier allemaal te benoemen.
Weet jij nog Diana dat oma ook in zo'n situatie heeft gezeten. Toen oma op de wachtlijst stond om opgenomen te worden in het Koetshuis werd ze verzorgd door de thuiszorg.
Af en toe had oma nog heldere momenten.
Er is een voorval geweest waarbij oma gedouchst zou worden. Dat vond oma meestal prima als dat door vrouwelijke hulpen werd gedaan, maar één keer zou oma gedouchst worden door een jongeman. De jongeman was binnen gekomen met de mededeling " goedemorgen mevrouw v.d H, vandaag is het mijn beurt om u te mogen douchen."
Oma had de jongeman aangekeken en tegen hem gezegd " dat denk ik niet" en had 'm naar de deur gebracht.
Weet je nog dat wij die middag de wind van voren kregen ? " Dat doen jullie niet meer" werd ons meegedeeld, terwijl wij daar geen enkele zeggenschap over hadden want dat regelde de thuiszorg. Er werd niet gevraagd of je door een man of vrouw gedouchst wilde worden.

Ik denk dat ik de uitverkorene ben om je zus te gaan verzorgen, net als oma wil je zus geen polonaise aan haar lijf. Dat gaan een paar drukke weekjes worden voor mij . Verzorgen, wassen, koken, stofzuigen...... .....
Samen met jou had ik deze klus wel geklaard Diaantje, jij draaide je hand daar niet voor om.
Daarbij zouden wij ook nog héél véél lol hebben gehad met je zus, wij samen als " thuishulpen " voor je zus, ik zie het helemaal voor me......

Traditie....

January 24, 2023

Altijd stond er een boeketje bloemen bij jou op tafel, je lievelingsbloem was de tulp....
Waren er geen tulpen, omdat tulpen er niet altijd zijn, dan werden het vaak rozen of een gemengd boeketje, niet te groot, niet te hoog maar wel graag in je lievelingskleur oranje.
Toen je weggleed uit ons leven heb ik jouw traditie voortgezet.....een bloemetje voor jou, elke week, in jouw lievelingskleur......

Mama mist je zo........gemis verdwijnt niet, verdriet ook niet. Huilen, boosheid, onmacht, niemand willen zien en met niemand willen praten.........

" If you haven't
buried a child
of your own.....
the best advice
you can give
someone is "
None !

Next........

January 21, 2023

Ik zeg de laatste tijd vaak tegen mijzelf " wat is het volgende waar we nu weer tegenaan gaan lopen ". Nou Diaantje ik zal het meteen zeggen, je zus staat op de wachtlijst voor een nieuwe heup !
Gisteren weer bij de orthopedisch arts geweest en ze stond er helemaal achter. Het is een vrouwelijke arts en ook nog eens heel aardig.
Er gaan nog wat afspraken en onderzoekjes aan vooraf maar na de operatie zal je zus weer kunnen huppelen als een hert.
Daar ga ik vanuit en dat had jij ook gedaan Di .
Waar ik mij wel zorgen over maak is het verzorgen en uitlaten van Guus. Je zus laat niet graag dingen aan anderen over en Guus is een lieve hond maar met een eigen wil.
Jij en ik hadden daar onze handen niet voor omgedraaid , maar alleen lukt het mij niet.
Er breekt dus weer een spannende tijd aan Diaantje, maar daarna zal je zus hopelijk weer als nieuw zijn ........en wat daarna weer volgt.....
we wachten het maar af .

Oma & Mary.....

January 16, 2023

Wat zijn we samen vaak naar oma Jopie geweest Diana. Vanmiddag zat ik wat overbodige dingen van mijn mobieltje te verwijderen toen ik een email tegenkwam uit 2018. In de bijlage zaten enkele foto's van oma.
Toen oma verhuisde naar het verzorgingshuis werd ze vanaf de eerste dag dikke vrienden met Mary die er al even woonde toen oma erbij kwam.
Oma en Mary, beiden dementerend maar wat begrepen ze elkaar goed. Maar allebei ook heel eigenwijs, wat de dames niet wilden dat deden ze ook niet. Oma was zorgzaam voor Mary.
Mary riep vaak " Joke, Joke waar ben je , kom eens even ". Jij moest oma erop attent maken dat Mary haar riep, want oma vergat vaak dat zij Joke was. Dan zaten de dames naast elkaar, elkaars handen ineen, ontroerend om te zien. In de mail zat een foto waar Mary en oma samen de was aan het vouwen zijn.
De andere foto is een verhaal apart. Toen Mary langere tijd aan bed gekluisterd was ging oma heel vaak naar Mary toe. Dan werd er wat gekeuveld tussen de dames en steevast gaf oma Mary een nachtzoen als zij ook naar bed ging.
De foto van oma en Mary is stiekem gemaakt door Kim, een van de verzorgende. Na een poos bij elkaar te hebben gezeten zijn oma en Mary in slaap gevallen met de handen nog in elkaar. Wij hebben veel leuke en grappige dingen mee mogen maken met oma en Mary, maar juist dit hebben wij life gemist Diaantje.
Er zaten ook nog twee foto's bij waarop oma aan het dansen is met een leuke jongeman en allebei een kerstmuts op.
Ik heb besloten om die foto's later te plaatsen, bij een andere gelegenheid Di.
Er is nog veel te delen tussen ons lieve Diaantje, ik mis je maar je bent geen seconde uit mijn gedachten ❤❤❤

Kummeligheden.....

January 15, 2023

Vanmorgen werd ik wakker en had meteen de pest in Diaantje. Ik keek naar buiten en kreeg een heel onbestemd gevoel. Door de kale bomen zag ik mijn oude huis half afgebroken staan. Er zijn dagen dat ik op mijn knieën terug zou willen kruipen naar mijn oude huis. Niet elke dag ben ik blij met het huis waar ik nu woon. De buurt, de mensen, mijn inrichting....het wil maar niet echt lukken.
Jij zei regelmatig tegen mij " ma, doe toch niet zo kummelig , als ik weer eens moeilijk deed. Nu hoor ik dat ook regelmatig van je zus, dezelfde woorden.
" Ma, heb je nu echt zelf niet in de gaten hoe moeilijk je doet, en je moppert ook meer dan je ooit hebt gedaan."

Als ik dan zoals nu alleen zit, dan bedenk ik mij dat jij en je zus vaak gelijk hadden en nog steeds hebben.
Sinds ik hier woon is de frustratie toegenomen ondanks dat ik hier een fijne plek heb om te wonen. Maar ik besef ook dat ik nóóit meer de moeder zal zijn die ik was toen jij nog bij ons was.
Ik heb je zus beloofd dat ik deze week een afspraak zal maken met de huisarts omdat ik steeds vaker last heb van duizeligheid en niet op mijn benen te kunnen blijven staan.
Ook als ik een stukje gelopen heb ben ik zo moe dat ik nog met veel gepuf thuiskom.
Kummeligheden, ik geef het toe. Ik kan een drama maken over iets wat ik sinds mijn verhuizing niet meer terug kan vinden, over een lamp die nog steeds ontbreekt op mijn slaapkamer, om mijn bed dat te groot is voor mijn slaapkamer.
Mijn zorgen om je zus die een nieuwe heup moet krijgen en zo kan ik nog wel even doorgaan......kummeligheden noemen jullie dat......ik noem het anders, frustratie

Sp(r)ookje......

January 13, 2023

Weet je het nog Diaantje, onze nacht in het sprookjesbos van de Efteling ? Met het schrijven van een sprookje had ik een nacht in het sprookjesbos gewonnen voor vier personen. Het is al een hele poos geleden maar ik denk er nog vaak aan terug. Wat werden we verwend en wat was het spannend.
Ik weet niet wie er die nacht het hardst heeft gegild, volgens mij was dat toch je zus. Van jou herinner ik je schaterende lach. We sliepen in een piepklein huisje op de grond met ons vieren, een krakende deur en geluiden die ons uit de slaap hielden.
Het was zo leuk en spannend dat slapen er toch niet van gekomen had.
De wolf die op het raam bonsde en naar binnen kwam, je zus had het niet meer......

Een nachtwandeling door het pikdonkere bos waar plots van alles opdook vanachter een boom of uit de lucht. Een oud omaatje dat ineens aan kwam lopen, wat was dat genieten.
De volgende dag mocht ik de Efteling openen en dat deed ik met jou samen en ook Roodkapje stond daar bij. Veel meer hebben wij die dag niet meer gedaan dan van het ene terras naar het andere gelopen.
Op de foto draag je het horloge dat ik een paar maanden geleden van je man heb teruggekregen......het voelt nog steeds raar dat ik juist dat horloge heb teruggekregen maar helemaal nooit iets wat je de laatste dagen van je leven vaak droeg. Ik zou zo graag iets dragen wat voor jou bijzonder was, je had zoveel mooie dingen die wij samen gekocht hebben, voor je trouwdag en gewoon zomaar als je wat moois zag.
Het leven kan zomaar plotseling een rare wending nemen mijn lieve Diaantje.....
Verdriet kan een mens erg veranderen. Voor mij blijft veel onbegrijpelijk maar ik moet ermee zien te leven Diaantje, hoe moeilijk ook.

January 13, 2023

Kijk Diaantje, als je zus en ik hier samen bij elkaar zitten dan worden niet elke keer zware gesprekken gevoerd. Soms zitten we stilzwijgend bij elkaar en kijken we een beetje tv, laten samen Guus uit....

Het vreemde is dat ik steeds vaker denk dat ik geen sociale gevoelens meer heb.
Neem eergisteren, volgens mij gebeurde het in het programma van Jinek.
Daar was een vrouw te gast die al jarenlang op zoek was naar haar moeder. Alles had ze in het werk gesteld om haar moeder te kunnen vinden en op de laatste dag van haar verblijf werd haar moeder gevonden.
Ik zag tranen bij Jinek, bij mensen in de studio, maar mij deed het niets.
Ik heb dat steeds vaker, dat ik mij totaal gevoelloos voel bij b.v aangrijpende gebeurtenissen, ik blijf er koud onder en dat maakt mij angstig. Wat is er mis met mij ?
Het vreemde is dat ik dat niet heb bij dieren. Wezens die afhankelijk zijn van de mens , de mens die in héél véél gevallen niet de verantwoordelijkheid neemt voor het dier wat het zijne is.

Ik weet van jou Diaantje, dat je op de rem trapte als er een eend met kuikens overstak.
Je verstond de kunst het achterop rijdende verkeer achter je te houden en het getoeter en de opgestoken middelvingers deden je niets.

Sinds jouw overlijden lijken mijn gevoelens veranderd. Ik ben niet mild meer maar ik weet niet hoe ik terug moet naar mijn vroegere ik........boosheid en verdriet moeten een weg vinden, maar ik heb die weg nog niet gevonden.......

Drie bomen....

January 12, 2023

Samen waren wij dol op lezen, regelmatig kon je ons samen vinden in de Readshop of op een boekenmarkt. Als verrassing kreeg ik heel vaak van jou en van je broer en zus een mooi boek. Slim wisten jullie mij te ontfutselen welke boeken ik graag zou willen lezen. En niet alleen lezen, ik stal mijn verzameling ook graag uit.
Nu ik bijna de deur niet meer uitkom herlees ik af en toe een boek, en in een van mijn favoriete boeken kwam ik dit verhaaltje tegen, ik deel het graag hier.......

Gisteren was ik in het bos.
Op zoek naar drie bomen, drie bomen die ik gekend had.
Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren.
Drie bomen die daar alle drie op een andere manier mee omgegaan waren.
Gisteren.

Vandaag heb ik ze gevonden.
De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde te groeien: " Dat kan ik niet, want ik mis een tak."
De tweede boom was geschrokken van de pijn en had maar snel besloten om het verlies te vergeten.
De derde boom was ook geschrokken van de pijn.
Had gerouwd om het verlies.
En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde te groeien had hij gezegd: " Dit jaar niet."
Maar de zon kwam het jaar daarop weer terug.
Nu zei de boom : " Ja zon, verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen.
Ziet u mijn wond heeft warmte nodig, opdat hij weet dat hij erbij hoort."
En het derde jaar dat de zon terugkwam sprak de boom : " Ja zon, laat mij groeien want er is nog zoveel te groeien. "

Na wat zoeken vond ik de drie bomen, of eigenlijk twee.
De eerste was klein gebleven. De plaats van de wond was duidelijk te zien, het was het hoogste punt van de boom.
De tweede boom was geen boom meer. Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien.
De van de wond moest ik zoeken. Achter een heleboel bladeren vond ik hem.
De derde boom was het moeilijkst te vinden, want ik had niet verwacht dat hij zo groot en sterk was geworden.
Maar gelukkig kon ik hem herkennen aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht stond...........

( Evert Landwaard )

Manu Keirse....

January 10, 2023

Ik was al eens eerder bij haar geweest, in 2019. De therapeute herkende mij meteen, ik haar niet.
Een spontane vrouw, dat herkende ik na vijf minuten dan weer wel. Ik had mezelf vast voorgenomen om mijn tranen thuis te laten.
Het gesprek was verhelderend, ondanks dat de tranen toch weer meededen. Een volgende afspraak staat !

" Het was avond bij het meer en de lucht kleurde alsof zijn leven er vanaf hing. Er was overal paars en rose en geel en oranje, in woeste stille vegen. De mier en de vlinder keken ernaar alsof het de eerste keer ooit was. En eigenlijk was dat natuurlijk ook zo.
" Wat is rouw ? " vroeg de mier. De vlinder keek naar de lucht. Hij schraapte zijn keel.
" Rouw is stilstaan bij de pijn die je voelt om iets dat er niet meer is " zei de vlinder.
" Rouw is het vieren van verdriet, aandacht voor iets dat je eigenlijk het liefst zou vergeten, maar dat gewoon te erg en te groot en te belangrijk is om zomaar te verstoppen. "
Hij stond op en vouwde zijn vleugels wijd open. De zon keek toe en hield zijn adem in. De lucht keek mee.
" Rouw is een periode waarin je jezelf helpt over iets heen te komen, door er helemaal in te gaan zitten. Op jouw manier.

De mier dacht na. " Kun je rouw fout doen?" Hij keek ongemakkelijk. De mier wist niet zeker of hij er geschikt voor was want hij had het nooit gedaan, en zo ja, of er dan iets zou gebeuren. Het leek hem eng.
" Oh nee" zei de vlinder, " Oh nee zeg, ónmogelijk ! Jouw rouw is jouw rouw. Er zijn geen regels voor iets dat zó persoonlijk is. Het is jouw verwerking van jouw gevoel van verlies, en dat moet je dus op jouw manier doen. Rouw is niet als een dansje met bepaalde passen die voor iedereen hetzelfde zijn. Rouw is van jou ."

Hij ging weer zitten en keek de mier aan.
" Rouw is van niemand anders dan degene die het voelt."
De mier keek naar de grond. Hij had ineens behoefte aan rouw. Zomaar. Voor alles wat hij ooit had weggestopt en toch altijd stiekem met hem meeliep, waarheen hij ook ging. Het moment was daar.
Hij keek naar de lucht, die op zijn manier rouwde. Het was misschien wel de mooiste rouw ooit.
Uitbundig, kleurrijk, prachtig. En heel, heel persoonlijk.
Terwijl het voorzichtig donker werd, had de mier voor het eerst in zijn leven tijd voor rouw. Hij sloot zijn ogen en zuchtte diep.
Er was volkomen stilte........

Buik vol tranen....

January 9, 2023

Vandaag voel ik tranen in mijn buik Diaantje, dat zal komen omdat ik de tranen in wil houden, het moet toch een keer beter gaan zou je denken....... maar ook vandaag weer niet.
Ik maak mij zorgen om je zus. Vanmorgen belde je zus mij op en vroeg naar de naam van de orthopedist waar wij in december geweest zijn. Je zus kan op haar werk niet zo lang aan de telefoon blijven, maar ik vermoed dat ze niet lang meer wil wachten op een nieuwe heup. Ik begrijp al langere tijd niet waarom je zus maar door blijft lopen met deze pijn iedere dag. Ik zal het straks wel horen.
Gijsje is ook niet goed. Gisteren spuugde hij op drie plaatsen op de slaapkamer, vanmorgen in de woonkamer en nu ligt hij naast mij te slapen.

Het gezelschap van Gijsje verzacht veel. Samen hebben wij veel gedeeld. Gijs was en is er altijd voor mij. Samen dicht tegen elkaar aan op de bank, samen in bed televisie kijken, samen in de keuken het eten maken, Gijs is héél belangrijk voor mij.

Maandag is ook niet mijn favoriete dag van de week Diaantje. Toen jij nog bij ons was vulden wij deze dag wel door het bos in te gaan met de honden maar dat is niet meer. Regende het op maandag dan gingen wij ook vaak op bezoek bij oma Jopie in het Koetshuis......

Morgen is het tien januari, de dag van je crematie. " Niet aan denken, denk aan positieve dingen ". Ja, werkte dat maar zo.
Ik begrijp de goede bedoeling wel maar zo werkt het niet bij mij.
Samen met Joke heb ik een uurtje bijbelstudie gedaan, een blik op de toekomst.
Een toekomst waarin ik jou weer terug ga zien mijn lieve Diaantje. Géén afscheid voor eeuwig, maar een vooruitzicht op jouw terugkeer op deze aarde.
Ik kijk ernaar uit om weer samen met jou te zijn. Niets is meer hetzelfde sinds jij er niet meer bent Diaantje.
Ik mis je, ik mis je elke dag meer.......
Mama

Bonusdochter.....

January 5, 2023

Drie jaar ben je niet meer bij ons mijn lieve Diaantje. Elke dag ben je bij me, in mijn hart en in mijn gedachten. Tijd heelt niets, helemaal niets.

In de brievenbus vandaag een pakketje met daarin een heleboel liefde, medeleven en warmte. Ik sta even stil bij de brievenbus met het pakje in mijn handen , gericht aan
" mama Anne '.....
Ik weet meteen van wie het pakketje komt, van mijn bonusdochter Fiona. Terwijl ik naar boven loop beginnen mijn handen te trillen, dit is de eerste keer in drie jaar dat mij zoveel liefde, warmte en medeleven wordt gestuurd op de dag van jouw overlijden lieve Diaantje.

" Lieve bonus mama Anne "........
Ik begin weer te huilen. Ik sta stil en denk aan Fiona, dit is Fiona, denkend aan mij terwijl zij en haar man in oktober hun enige dochter hebben verloren.
Fiona stuurt mij warmte en schrijft dat ik er niet alleen voor sta......

Lieve bonusdochter, weet je nog dat we een paar dagen voor Diana's overlijden gezellig met ons vieren bij de Rooi pannen in Tilburg hebben zitten kletsen, ik herinner Diana's lach nog als de dag van gisteren.....
Hoe konden wij toen weten dat allebei onze levens zo traumatisch zouden veranderen.

Lieve Fiona, weet dat ik en Lique er ook zijn voor jullie, ook jullie staan er niet alleen voor, en dat jullie daar niet overin hoeven te zitten heb ik zeker gezien bij het afscheid van jullie dochter Sanne, nooit zal zij vergeten worden en jullie als ouders ook niet.

Ik vind het fijn dat jullie dichterbij zijn komen wonen en ik kom zeker gauw naar jullie toe.....
.....als de datum van Diana's definitieve afscheid voorbij is.....
......nog steeds heb ik moeite met datums waar een herinnering aan vast zit. Mijzelf kennende zal dat nog wel blijven duren.

Lieve bonusdochter, je schrijft dat je Diana nooit zult vergeten, ik waardeer héél erg dat je dit zegt......ook jullie lieve dochter zal nóóit worden vergeten......nóóit !

Goede reis.....

December 29, 2022

Gisteren met je zus naar Avri tuincentrum geweest. " Kom op ma, je moet er eens uit "..
Omdat ik weet dat je zus wel elke dag in het tuincentrum kan vertoeven ben ik meegegaan. Maar eigenlijk zit ik het liefst thuis, in mijn hoekje voor het raam op de bank. Toen jij er nog was gingen we vaak met ons drieën, jij speurde in december de tuincentra af naar afgeprijsde kerstverlichting. Jouw huisje was het hele jaar door verlicht met kerstverlichting.
In vazen, langs de spiegel, gedrapeerd langs de ronde bol bij het raam. Ik weet nog de laatste keer , je wilde nieuwe puntjes voor op de kast, maar waar we ook naar toe gingen, geen lichtpuntjes te krijgen.
Ten einde raad dan maar naar de kringloop en daar vond je er nog twee. Het waren niet de mooiste maar je had nu tenminste reserve.
En wat denk je Diaantje, nu zie ik er zoveel dat ik er bij wijze van spreken mee plat gegooid kan worden.......

December is niet meer mijn favoriete maand zonder jou Diaantje, elke dag heeft een herinnering waar ik heel verdrietig van word. Ook januari is voor mij een moeilijke maand.....hopeloos, letterlijk en figuurlijk.

Ik denk aan je neef die nu op Schiphol wacht op zijn vlucht naar zijn vrouw. Mijn hoofd is altijd wel ergens mee bezig en daar word ik doodmoe van Diaantje. Je zus met haar versleten heup en de pijn die ze daardoor dagelijks heeft. Je zus is een bikkel net zoals jij dat was.

Het geluid op mijn telefoon.....ding dong.....
Gate open
verwachte boarding over 13 minuten....
Goede reis lieve kleinzoon, ik ga je reis volgen.

Tranen met tuiten.....

December 20, 2022

Zaterdag 19 december 2019.......
Het was gezellig druk in het centrum. Samen met je man zaten wij gezellig op het terras van de Cambreur. Bakje koffie met wat lekkers erbij. Er was van alles te doen in het overdekte winkelcentrum. Een soort van kerst- vrouw dolly Parton liep zingend op en neer door het centrum en als dolly bij ons voorbij liep zong jij luidkeels mee.....
We waren naar het centrum vertrokken omdat ik héél nodig een nieuwe b-h nodig had. Jij zou met mij naar Hunkemöller gaan en zoals je lachend zei " ik smeer je wel een vangnet aan moeder"......

Je liet mij van van alles passen, van wulpse gevallen tot harnassen die ook mijn buik bedekten. Je bleef maar lachen en droeg het ene na het andere gevaarte aan. Twee keer was de verkoopster al langs geweest, of ze ons kon helpen......." neeeee ik kom er wel uit met ons ma, ze wil ook alleen mij maar in de paskamer "......
Na een half uur brak het zweet mij uit, mijn rug was nat ondertussen, dus ik trek een beetje geïrriteerd mijn trui aan en ga de winkel in. Ik zeg, nog steeds een beetje geïrriteerd, kijk Diaan, dit soort model moet het worden in mijn maat ".......staat ze daar schaterlachend te roepen ' ohhhhhhhh maar zeg dat dan ma'tje '....dat kan ik toch niet ruiken.......lol lol lol

Eindelijk, nadat Diana de betaling had gedaan
( ik kreeg ze allebei van haar cadeau) konden we terug naar het tafeltje waar haar man nog steeds zat te wachten.

Het was ons laatste uitje, de laatste keer dat ik je zó heb horen lachen....de nacht daarop werd je met spoed opgenomen in het ziekenhuis......

De b-h' s liggen nog altijd nieuw in de verpakking in de kast.....ik denk ook dat ze daar blijven liggen.....een herinnering met een lach, maar ook met een traan.....tranen.....
Herinneringen doen mij nog altijd véél pijn en verdriet lieve Diaantje......tot ik je weer terug zal zien draag ik je in mijn hart overal mee.....

Geloof......

December 19, 2022

Heel mooi magazine gekregen van mijn Lique. Héél mooi, maar ik schrok van de prijs. Wat is alles duur tegenwoordig, echt niet meer normaal.
" Ma, niet zeuren over hoe duur het was, het is een cadeautje ".
Ja dat is ook zo, niet zeuren moeder.....ik zeur inderdaad te veel de laatste maanden. Kan mijn frustratie niet kwijt, laat ik er maar vanuit gaan dat de hulp die ik ga krijgen mij ook werkelijk hulp gaat bieden.
Maar even terugkomend op het mooie magazine. Het is een uitgave van Plus en gaat over afscheid nemen van een dierbare. Onder mijn bed staat een doos vol met boeken en tijdschriften over de dood en doodgaan. Er staan troostende gedichten in, verhalen van mensen die een dierbare verloren hebben en hoe het hun is vergaan na een bepaalde tijd.

Het viel mij op dat een weduwnaar en een weduwe minder lang in hun verdriet bleven dan ouders die een kind verloren hebben. Sommigen pakten hun leven weer op met een nieuwe partner, sommigen gingen weer werken of reizen maken en er zijn zeker ook partners die hun verdriet niet te boven komen.

Ik vind troost door over mijn kind te praten, aan haar te denken, haar te herinneren met haar schaterende lach maar ook met haar eigengereidheid. Ook kon ze bokken als een echte bok, dan was nee nee en dat kon soms wekenlang duren.
Hoe zal het zijn als ik haar weer terug zal zien want daarvan ben ik overtuigd. Mijn kind wacht in het herinneringsgraf ( Johannes 5 : 28 ) tot zij Jezus stem zal horen en weer tot aards leven zal worden opgewekt.
Ik geloof niet dat overledenen naar de hemel gaan ,dat is nooit God's bedoeling geweest.
" Stof ben je en tot stof zul je terugkeren.
( Genesis 3 : 19 )
Mijn kind ga ik terugzien.....op deze aarde....

Lief leven......

December 11, 2022

Gestommel aan de voordeur.....je neef was thuis en je zus zou een avondje overslaan.......
Haar beste en enige vriendin sinds jaren zou een avondje komen. Ik besloot toch maar even te gaan kijken toen de deur zachtjes openging.
Het lachende gezicht van Fiona keek mij aan en ik wist me héél even geen raad met mijn gevoelens. In haar handen had ze een gouden envelop met eromheen een wit lint waar de tekst " lief leven " op gedrukt stond. Op het lint was een kleine kleurige kolibrie van glas vastgemaakt......in de kaart had ze een persoonlijke boodschap voor mij geschreven.......

Ik ken Fiona van kind afaan, als jong meisje kwam ze regelmatig bij ons thuis, en nog altijd zijn mijn Lique en Fiona vriendinnen.

Fiona is de moeder van Sanne, de jonge vrouw die landelijke bekendheid kreeg toen ze in oktober samen met haar zorgkind Hebe verongelukte.

Héél even voelde ik mij ongemakkelijk, had ik misschien een huilende Fiona verwacht in plaats van een lachende ? Maar ik had al snel door dat ze omgeven was door verdriet. Herkenbaar......

Het verdriet zien van iemand die mij zo dierbaar is breekt opnieuw mijn hart. Natuurlijk wil ze praten over haar dochter en gelukkig heeft Fiona een lieve man en genoeg mensen om haar heen die een luisterend oor hebben.
Het verdriet van Fiona is zo herkenbaar. Wéér een moeder die haar véél te jonge dochter heeft verloren, daar kom je nóóit meer overheen......ook al zegt men dat tijd alle wonden heelt. Niet de wond van een overleden kind........

Theo.......

December 9, 2022

Ach mijn lieve Diaantje, het liefst zou ik deze en komende maand overslaan, er kleven zoveel verdrietige herinneringen aan.
Gisteren naar de praktijk geweest voor de kwartaal controle voor mijn diabetes.
Er was niks goed. Helemaal niks !
Nee, ik ben de laatste maanden niet makkelijk in de omgang, ik zat nog maar net en daar kwamen de tranen weer.
De diabetes controle verliep niet echt makkelijk, de verpleegkundige is streng tegen mij waardoor ik nog harder begin te snikken.
" Ik denk dat u nog midden in het rouwproces zit, en daarom begrijp ik niet dat u geen hulp zoekt",
" U zegt op alles nee maar het is echt nodig dat u deskundige hulp zoekt om hier uit te komen en leert met het verlies van uw dochter te leven ".
Ik was zo van streek dat de rest van de controles opgeschoven werden naar maart.
" Het heeft weinig zin nu uw bloeddruk te meten, u zou uwzelf het beste helpen door professionele hulp te zoeken'.......
Ze blijft mij aankijken en zegt dat het haar spijt dat ze een beetje hard tegen mij was bij binnenkomst, ze doet al geruime tijd haar best om mij te helpen maar ik wijs alles af....

Helemaal waar is dat niet, ik heb vorig jaar op haar advies ook hulp van een psychologe aanvaard maar daar had ik geen klik mee. Als ik geen klik heb met iemand anders dan vertel ik daar niet het hemd van mijn lijf tegen. Én het moet gaan over het hier en nu, en niet over mijn jeugd !
" Een praatgroep misschien "? Nee dat zeker niet, dus ik heb haar aanbod om te gaan praten met een hulpverlener aangenomen, de eerste afspraak is in januari.......toen ik de datum genoteerd had zei ze dat mijn verdriet wel kan begrijpen. Haar schoonzus heeft ook een kind verloren en heeft daar een boek over geschreven, twee zelfs, beide boeken staan in mijn boekenkast.

Trouwens, elke keer als ik haar spreekkamer binnenkom denk ik aan de laatste keer dat jij mij vergezelde naar de controle.....je oog viel meteen op haar bril en ik weet nog heel goed dat je tegen haar zei " dat is een montuur van Theo, dat is ook mijn favoriet"......dat spontane van jou Diaantje , dat lieve, dat hartelijke dat vergezeld mij bij alles en is er misschien wel de oorzaak van dat ik met gemengde gevoelens haar spreekkamer binnenga.......

( word vervolgd )

Lezen...

December 5, 2022

Zelf ben ik nooit geabonneerd geweest op één of ander tijdschrift. Jij wel hé Diaantje, je gaf me regelmatig door jou gelezen tijdschriften mee.
Misschien kocht je ze los, dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat je elke maand de " Linda " kocht, je vond daar spannende verhalen instaan. ( ..... ) Meestal gingen de Linda's door naar je zus.
Sinds kort krijg ik weer de Margriet via je zus. Je zus krijgt dit blad ook weer via........
Het komt er gewoon niet van om eens rustig even een stukje te lezen, ik kan mijn gedachten er niet bijhouden.

In een hoek van de kamer staat een mand met tijdschriften die ik elk jaar van je zus krijg. De kerst en nieuwjaarsedities van Margriet en Libelle. In het verleden heb ik weleens tegen je zus gezegd dat ik de verhalen erin en de voorkanten van de speciale uitgaven zo mooi vind. Vanaf toen kreeg ik elk jaar de speciale uitgaven van je zus. Vaak staan er sneeuwtaferelen op de voorpagina's, of dieren in de sneeuw. Daar doet je zus mij een groot plezier mee en die verzamel ik dus ook. In de mand ja !
Vanaf december 2019 liggen de bladen nog ongelezen in de mand.

Een paar dagen voor eind 2019 werd jij met spoed opgenomen in het ziekenhuis en kwam je niet meer thuis, eind 2020 overleed je oma, eind 2021 zat mijn hoofd vol met stress over de komende verhuizing.

Wat gaat het komende jaar mij brengen. Zal ik nog tot april, mei in de kou moeten zitten....mijn kast nog minder kunnen vullen met etenswaren, niet elke dag kunnen douchen ?
Ja Diaantje, dit is de realiteit van nu. De realiteit van jou te moeten missen. Jij had mij hier doorheen getrokken met je humor, je gekke ideeën.....ik hoor het je al zeggen, " kom op ma, trek je jas aan, we gaan lekker een koude neus halen buiten', en meer van die grappen. En dan die schaterlach erachteraan die je tot in Den Bosch kon horen........
Ja wat kon jij mij opvrolijken door mij alleen maar met een gek gezicht mij aan te kijken.
En weet je nog die keer bij de tandarts, ik kon mijn mond niet bewegen en niet opendoen en jij en je zus begonnen in de behandelkamer al zo te lachen dat de tandarts jullie buiten wilde zetten, hij was pissig op jullie. Maar jij was de aansteker zoals bij alles. Je flapte er alles uit.
Ach Diaantje, ik herinner mij nog zoveel voorvallen waarbij jij mij en je zus een natte broek bezorgde van het lachen........

Ik mis je zo lief Diaantje...........

Gas terug......

December 3, 2022

Het is koud Diaantje. Ja ik hou van de herfst én de winter,maar niet in mijn huiskamer. Een beetje gas terug zegt de overheid. Dit alles heb jij niet mee gemaakt Diaantje. Het begon met corona, mondkapjes, inentingen, de avondklok en lockdowns overal.
Gesloten grenzen en nog héél véél meer.
En nu rijzen de prijzen van de levensmiddelen en de energieprijzen de pan uit.
Daar zit ik nu in mijn nieuwe huis in de kou.
Dat ik eigenwijs ben daar weet jij echt alles van, jij kent mij als geen ander dus de verwarming blijft uit ! Nou uit, twee uurtjes begin van de avond de verwarming aan maar meer gaat dat niet worden.
Eerst maar eens afwachten of de prijzen nog verder gaan stijgen......wie weet ?

Weet je nog dat wij tweeën ook niet konden wachten op het vallen van de bladeren, de steeds korter wordende dagen, jouw zoektocht naar sfeerlichtjes voor in je huis, je tuin en de lichtpuntjes voor op je kast want je kon je niet genoeg reserve hebben......
Samen in het bos kastanjes rapen, nu zou ik dat niet meer doen, het is voedsel voor de dieren en daar had jij mee ingestemd als dieren vriendin, dat weet ik zeker Diaantje.

Waar ik zeker trouw aan blijf zijn mijn rozen voor jou ,mijn berichtjes aan jou, lichtpuntjes bij je foto omdat ik dicht bij je wil zijn ook al kan ik je niet meer fysiek knuffelen......

Jij keek elke winter weer uit naar de eerste sneeuw, dan vertrokken we met de honden naar de bossen en vermaakten ons als kleine kinderen........ik mis je lachende blijdschap, je kon nog zo blij zijn als een kind........

Je zus viel hier vanavond binnen met de woorden " ohhhh ma, lekker, rode kool ".
Ik weet dat Diaantje dat elke donderdag bij jou kwam eten met haar man, en dat je dat nu heel erg mist "........

Door tegen je te praten, blijf je voor mijn gevoel héél dicht bij mij en zijn wij altijd samen mijn lieve lieve dochter Diana, je bent en blijft altijd van mij, je liefhebbende moeder........

De wereld draait door.......

November 28, 2022

De laatste weken heb ik vaak gedacht ik stop met facebook Diaantje. In tegenstelling tot het begin van mijn facebooktijd is het nu zo heel anders. Maar ik wil mijn site voor jou niet kwijt en daarom ben ik er nog.
" Maar je kunt toch ook alles opschrijven in een schrift of zo '?
Natuurlijk kan dat maar dat wil ik niet. In een schrift plak je er ook niet zo snel foto's bij.
Jaren geleden maakte ik in opdracht van mijn psychologe wekenlang aantekeningen in schriften. Ik heb ze nog allemaal maar wat doe ik ermee, niks. Ze staan in de kast en ik herlees ze nooit meer.
Ik ben een ander mens geworden door jouw dood. Emotioneler, gevoeliger, maar het tegenovergestelde is er zeker ook. Ik kan héél onredelijk zijn, ongeduldig, gevoelloos.
Huilen om niks, om het dierenleed wat op facebook elke dag wel in meerde mate voorbij komt, en nog om heel veel andere zaken.

Vorige week zijn je zus en ik naar je oom geweest en het was een hele gezellige dag. Maar ik sta dan wel stil bij de gedachte dat ik maar één broer heb en dat wij beiden er niet jonger op worden.
Hij is mijn enige broer en er zijn jaren geweest dat wij elkaar sporadisch zagen. Dat wil ik nu niet meer , nu wij er nog zijn wil ik dat contract houden.
Maar de huilbuien overvallen mij op de gekste momenten. Toen we op de terugweg reden terug naar huis overviel het mij ook weer. Ik nam alles heel goed in mij op, zelfs de lantaarn palen, want wie kon mij zeggen dat ik hier nog een keer komen zou........

Als ik 's nachts niet slapen kan dan kijk ik uit het raam, soms een enkele fietser die voorbij rijdt, ik probeer vast te houden wat ik zie, ik wil alles vasthouden omdat ik het angstig vind om niets meer te kunnen herinneren lieve Diaantje......
Schrijven is voor mij vastleggen wat ik misschien ga vergeten. Een soort van dingen vasthouden.
Ik stop mijn hoofd vol met waarom's? Waarom ben ik zo emotioneel, waarom huil ik als een vermiste kat of hond dood teruggevonden wordt ? Waarom heeft jouw weduwnaar zonder uitleg het contact met je zus verbroken ?
Waarom huil k als ik 's avonds voor je foto sta en je een nachtzoen geef.....omdat je in mijn hart nog altijd bij mij bent, waar ik ben ben jij en dat blijft zo tot wij binnenkort weer samen zullen zijn
lieve lieve dochter .

Mama

1953...

November 21, 2022

Totdat jij er niet meer was dacht ik eigenlijk niet zo vaak aan de dood Diaantje. Het was de ver van mijn bed show.
Nu denk ik vrijwel dagelijks aan de dood. Het lijkt alsof ik het aantrek. In tijdschriften, op sociaal media, het gaat steeds vaker over de dood.
Eergisteren was ik samen met je zus bij je oom, mijn enige broer. Het was een leuke en lekkere dag, je oom had gekookt, er was appeltaart met slagroom waar je zus gek op is, ja, het was een fijne dag.
Je zus had buiten mij om afgesproken. " Zo, zei ze, dat staat vast want ik ken je, er komt anders weer niets van.
Jij kende mij al langer zo Diaantje en je zus begint mij nu ook te kennen.

Sinds jouw en oma's overlijden zien wij elkaar vaker, en dat wil ik graag zo houden Diaantje. Er is een tijd geweest dat wij elkaar sporadisch zagen, soms nog weleens bij oma in het verzorgingshuis, maar oma is er ook niet meer. Oma overleed elf maanden na jou.

Oma was geen familiemens, er waren lange tijd genoeg ooms en tantes om naar toe te gaan, maar oma had er niets mee. Oma had geen behoefte aan familie bezoekjes . " Nee, we gaan nergens op bezoek en hier hoeft ook niemand op bezoek te komen ". Zo was je oma.
Soms denk ik dat oma dat doorgegeven heeft aan mij, ik ben ook niet van bezoekjes afleggen en jullie alledrie ook niet.

Sinds jij er niet meer bent sta ik véél meer stil bij onze sterfelijkheid. Het leven kan zomaar ophouden voor mij, voor ons allemaal. Het risico is ook veel groter naarmate we ouder worden.
Daarom wil ik de tijd dat wij hier nog zijn verbonden blijven met elkaar.
In het bijbelboek spreuken hoofdstuk 9 :11 / 17 staat dat niemand zijn of haar tijd weet. Tijd en toeval treft ons allen, je wordt niet van tevoren door God ingelicht wanneer jouw dag aanstaande is.....en dat is maar goed ook.

Ik mis je zo lieve Diaantje

Living without you.......

November 16, 2022

Some days,
I think,

I'm really handling this.

And other days,
you being gone hits me harder
than anyone could
ever imagine .

Vliegende sterren....

November 11, 2022

Als de slaap uitblijft en de nacht lang duurt, dan is sterren kijken een optie. Weet je nog Diaantje dat we samen uren voor het raam stonden om sterrenbeelden te zoeken ?
Wij woonden toen nog in Zanddonk en vanuit jouw slaapkamer speurden wij om beurten de sterrenhemel af. Op marktplaats had ik een sterrenkijker op de kop getikt en om beurten tuurden wij de ruimte in.
Ach mijn lieve Diaantje, memorys, je moet ze koesteren zeggen ze. Dat doe ik ook maar ik zit nog midden in mijn verdriet dat zomaar ineens kan opduiken.
Dat begrijpen veel mensen niet. Ik kan mijn laatste dagen met jou niet loslaten, ik zie je pogingen om met je zus en mij te praten, je stak je duim naar ons op als het tijd was om te gaan. Ik had zo graag bij je gebleven, je vast willen houden, dag en nacht.....
Er is zoveel wat ik niet hier wil delen, niet kán delen, maar juist de laatste dagen van jouw leven kan ik niet loslaten, maken mij keer op keer spontaan aan het huilen.

Ik maak mij zorgen om je zus. Ze werkt zich een slag in de rondte voor een salaris waarvoor menigeen de middelvinger zou opsteken. Werk dat haar behoorlijk wat lichamelijke klachten oplevert. Als ik zo nu en dan eens binnenloop staat ze te sjouwen als een bouwvakker.......
Al geruime tijd heeft ze veel pijn en loopt daardoor ook moeilijk. Eindelijk maandag naar de huisarts. O wee als deze haar niet serieus neemt......
Echt Diaantje, ik blijf er bij dat alle slechte gebeurtenissen van de laatste twaalf jaar zich opgestapeld hebben, onverwerkt zijn gebleven en jouw overlijden daar een hele grote schep bovenop heeft gestapeld.
Je zus en ik staan alleen in ons verdriet om jou, maar beiden zijn wij niet zo dat we iedereen maar aanklampen met onze sores, het gaat altijd goed met ons, tot we ons huis binnengaan en de deur in het slot draaien, ons afsluiten voor alles en iedereen.

Werken moet om te kunnen leven en in je onderhoud te kunnen voorzien. Maar er zijn héél véél zaken waarmee ik moeite heb hier in Nederland.
Je zus staat altijd voor mij klaar en voorzover ik kan sta ik ook klaar voor haar.....
Je zus heeft niet " jouw ballen " als je begrijpt wat ik bedoel. Wat jij niet wilde dat deed je ook niet, geen denken aan. Jij gaf je mening ook niet met een omweg maar eerlijk en duidelijk.

Gelukkig is je zus maandag patiënt nummer één. Ik hoop dat ze op haar strepen staat en voor zichzelf opkomt........

Eindje fietsen ?

November 7, 2022

Wat duren de dagen lang als je de deur niet meer uitkomt Diaantje. Ik wil wel maar het gaat niet. Blijven proberen, maar dat is niet makkelijk. Ik heb zo te doen met je zus die zich een slag in de rondte werkt en daarnaast ook nog met mij opgescheept zit.
Niet kunnen slapen en vechten tegen mijn tranen. Ik heb de energie niet om naar de overkant te lopen om een brief te posten.
Ik heb mezelf altijd een sterke vrouw gevonden, dat vond jij ook Diaantje, ons ma kon alles, maar dat is echt verledentijd.

" Toch maar een fiets aanschaffen " dan kan je zo binnendoor naar de Albert Heijn '. Ja, de fiets is er gekomen, maar ook die staat stil, ik durf het niet.
Ik tril van top tot teen zodra ik de fiets zie.
Ja Diaantje ik heb deskundige hulp nodig anders kom ik niet uit dit dal. Ja ik heb twee keer hulp gehad maar ook weer stopgezet. Telkens op de klok kijken, vragen stellen die er helemaal niet toe deden, knikken en met een pen op de tafel tikken, telefoontjes tussendoor......ik werd er nóg gestoorder van......

Mijn enige gezelschap is kater Gijs en ik ben heel blij met zijn gezelschap. Hij is nóg aanhankeler geworden nadat ik terug kwam van de bruiloft van je neef. Gijs was nog niet eerder vier dagen zonder mij geweest. Oh ja, er is goed voor hem gezorgd maar Gijs is vreemde mensen niet gewend. Hij volgt mij overal in huis, heeft zijn eigen plekje voor het raam op zijn eigen kattenstoel.
Gisteren speelde RKC tegen AZ, nou dan heb ik geen kat aan hem, kijken naar al die drukte vindt hij geweldig, ik ook want het geeft een paar uur wat afleiding Diaantje. Jij zou dit ook geweldig hebben gevonden, en ook die herinnering is erg moeilijk, dat ik niks meer met je kan delen lieverd.

Hoe ik door deze periode heen moet komen weet ik nog niet Diaantje.....komt tijd komt raad , ik laat het maar over mij heenkomen.
Ik mis je zo heel erg lieve Diaantje

Oudere mensen....

November 4, 2022

Afgelopen week werd ik vierenzeventig, alweer een jaar waarvan ik blij ben dat het voorbij is.
Ik heb wat minder geschreven de laatste tijd Diaantje, minder gedeeld, maar jij was geen seconde minder in mijn hart en mijn gedachten.
Het was een heel vreemd en eenzaam jaar, alweer !

Verhuisd, mijn draai niet kunnen vinden, en ik bemerk nu dat ik mijn draai nog steeds niet heb gevonden. Het leek goed te gaan, maar ik voel dat ik nu weer een paar stappen terug ben gegaan.
Het verdriet is in alle hevigheid weer terug, huilen doe ik hier thuis, ik kom nog nauwelijks buiten.
Ik sluit mij af voor iedereen, bewust. Ik doe de deur voor niemand open, tenzij je je van te voren aankondigt.

De kaart van mijn schoonzoon waarin hij schreef géén contact meer met mij te willen hebben heeft er ook ingehakt. Omdat ik het niet begrijp Diana.
Wat voor onvergeeflijks heb ik hem aangedaan ?
De wereld is zo anders toen jij er nog was Diana.
We waren tedelijk onbezorgd tot de corona pandemie opstak. Nog steeds gaan mijn gedachten terug naar begin 2020, de uitbraak van corona. Jij was eind 2019 al een poos doodmoe, je hoestte al weken en had meer hoofdpijnen dan anders........achteraf heb ik nog steeds mijn twijfels.

Ik heb even niet mijn gedachten gedeeld. Ik hield ze voor mijzelf in de beslotenheid van mijn huis.
Ik heb veel gehuild, én nog gebeurt dat dagelijks.
Ik zit niet iedere avond gezellig in de met kaarsjes verlichte huiskamer. De energiekosten beperken dat de verwarming mijn woonkamer behaaglijk maakt dus mijn verwarming blijft nog altijd uit .
Vroeg naar bed om het een beetje aangenaam te krijgen. Nederland is Nederland niet meer Diana.
Misschien had jij er anders op gereageerd als ik, jij liet je nooit voor één gat vangen .......

Natuurlijk ga ik weer delen met je Diaantje, maar alles was me even te veel, er gebeurde te veel , ook en vooral in mijn hoofd.......
Maar uit mijn hart en mijn gedachten ben je nóóit lieve, lieve Diaantje, knuffelkind van mij ❤❤❤

Post.....

October 21, 2022

Het zijn kleine kadootjes in de brievenbus. Mijn vriendin Elisabeth stuurt mij regelmatig zo'n klein kadootje met een opbeurend woord erin geschreven. Toen ik gisteren in de brievenbus keek Diaantje dacht ik direct aan Elisabeth. Glimlachend nam ik het kaartje mee naar boven.
Ik keek nog eens goed, pakte de briefopener om het kaartje netjes te openen en toen zag ik dat er geen afzender opstond, dat doet Elisabeth n.l altijd. Nog eens kijken en ook was het niet Elisabeth's handschrift.........

Het was een kaart van je weduwnaar Walter. Hij wenste mij veel woonplezier in mijn nieuwe huis en tevens feliciteerde hij mij met het huwelijk van mijn kleinzoon.
Wat hij verder schreef zou jij hem niet in dank hebben afgenomen Diaantje.
Het komt erop neer dat ik nooit meer welkom ben in het huis waar alles herinnert aan jou.....jouw geur, jouw kleding, jouw urn, jouw brilletjes, jouw alles !!!!!!!!
Alles wat jij achterliet zal ik nooit meer zien, nooit meer aanraken........

Verder schrijft je weduwnaar dat hij de afgelopen periode nieuwe mensen heeft ontmoet.
Ook zegt hij dat hij de locomotief is en dat hij het is die wagonnetjes aankoppelt en afkoppelt en daarvan ben ik er één.
Hoevaak heb jij niet tegen mij gezegd " ma laat maar, geen aandacht schenken aan wat hij zegt, laat maar gaan '......
Ja jouw woorden herinner ik mij maar al te goed als het gesprek weer eens uit de hand dreigde te lopen door zijn botte uitspraken.

Het is goed zo Diaantje, ik weet dat jij dit gedrag nooit zou hebben geaccepteerd, je nam het altijd voor mij op en dat is de reden dat ik uit zijn leven moet verdwijnen. Ook mijn uitspraken op het www zijn bij hem niet goed gevallen, de waarheid mag niet gezegd worden blijkbaar.
Wij waren te close samen en dat verandert ook niet na jouw overlijden lief kind van mij. Ik zal altijd bij je zijn tot wij fysiek weer bij elkaar zijn.........

Wat is daarop uw antwoord?

October 18, 2022

Lieve Diaantje, en dan is het zover..... de trouwdag van je neef. Dat betekent in het vliegtuig stappen.
Je zus zag er heel erg tegenop, nóóit meer zei ze steevast, écht nóóit meer !
Toen je neef zijn meisje leerde kennen was het de bedoeling dat als de bruiloft in zicht zou komen jij met mij in het vliegtuig zou stappen......dat heeft niet zo mogen zijn Diaantje.......
Je zus is met mij meegegaan en daar ben ik haar héél dankbaar voor. Het was heel emotioneel voor mij om veel redenen, en je zus en ook je broer waren een grote steun voor mij.

Mijn oudste kleinzoon, als baby was hij héél vaak bij mij, samen met zijn jongere broer hebben we veel leuke uitstapjes ondernomen, spelletjes gedaan, te véél om op te noemen, naar de crèche gebracht en gehaald, naar school idem dito.
Mijn kleinzoons zijn alles voor mij. Ik heb ze zien opgroeien, heel veel met ze ondernomen. En dan zijn ze ineens volwassen mannen die aan een nieuw hoofdstuk in hun leven beginnen.

Het mijne loopt af, dat is gewoon zo. Dat zei Leny vanmorgen ook nog toen ze de sleutels van mijn huis terug kwam brengen. Leny heeft voor mijn kat Gijs gezorgd, maar ohhhhh wat was Gijs blij dat ik er weer was....hij bleef tegen mij aanzitten, kopjes geven, mij de hele nacht wakker houden door met zijn pootje in mijn gezicht en in mijn haren te rommelen.......

Het was een hele mooie bruiloft, een echte Turkse bruiloft. Een gelukkige kleinzoon en een gelukkige granddaughter in law...........
Ja Diaantje, ik had het niet willen missen, en als ik hier nog even mag blijven dan stap ik nóg een keer in het vliegtuig, ook het trouwfeest van mijn jongste kleinzoon wil ik meemaken......
Samen met jullie zijn mijn kleinzoons alles voor mij.......
Wat had ik graag gewild dat jij dit ook had mogen meemaken Diaantje.......maar weet dat ook jij continu in mijn gedachten erbij was lief kind......
Ik mis je verschrikkelijk, bij ieder moment in mijn leven.........

October 9, 2022

Het was een gezellig avondje lieve Di, een avondje bijpraten met je nichtje Ruth en dochter Leia. Natuurlijk herinneringen gedeeld met elkaar over jou, over jullie tijd als tieners. Dat jullie vaak de weekends bij oma doorbrachten als nichtje Ruth vakantiewerk deed bij de Trekpleister, en jij vakantiewerk deed bij de Torro. Over de krakende zolder bij oma, de koude wc, de onderbroek van oom Piet.....
Ruth vertelde ook dat ze het lang moeilijk gehad heeft met jouw overlijden, jullie waren zo close met elkaar......

Familie is zó belangrijk Diaantje. Het is niet zo dat we bij elkaar om de hoek wonen bij wijze van spreken, maar om elkaar zo nu en dan te bezoeken hoeven we ook geen wereldreis te maken. Het zit 'm de laatste paar jaren meer in de werktijden van je zus, het lukt haar maar zelden om zich aan haar officiële werktijden te houden. En nóg moeilijker is het voor je zus om eens vrij te krijgen.
Gebrek aan gemotiveerd personeel, zodra ze door je zus zijn aangenomen begint het ...." ziek, opa overleden, de oppas kan niet komen, ik heb een afspraak en die was ik écht vergeten, dus ik kan écht niet blijven.........' allemaal smoesjes om maar niet te hoeven werken. En wie is er dan de klos ?....precies, je zus, die zegt haar vrije dag wel weer op.

Ook Guus was welkom bij Ruth, ( wat heeft ze overigens een prachtig huis ) en Guusje voelde zich direct thuis. Helemaal niet vervelend, ze gedroeg zich als een echte hond.

Weet je nog dat wij samen naar het trouwfeest van je oudste neef zouden gaan, hoewel het toen nog in het verschiet lag is je oudste neef inmiddels getrouwd.....maar je hebt nog je jongste neef, ook zijn trouwfeest ligt nog niet vast, maar als het zover is gaat je nichtje Ruth met mij mee en dat is voor mij een hele grote verrassing. Het meemaken van een Turkse bruiloft wil ze heel graag eens meemaken en het is tevens een geruststelling voor je zus die nog liever 7x24 uur werkt dan dat ze in het vliegtuig stapt.......ik begrijp je zus niet hoor...jij wel ??

Guus......

October 4, 2022

Hij staat een beetje als een sukkeltje op de foto, maar dat is hij zeker niet Diaantje.
Dit is Guus, het hondje van je oom die samen gezellig op bezoek geweest zijn vanmiddag.
Het was heel fijn mijn broer weer te zien, de laatste keer dat wij elkaar gezien hebben was ergens vorig jaar zomer als ik het goed heb.

We zien elkaar veel te weinig, maar dat zeggen we steeds tegen elkaar bij een ontmoeting..........zonder resultaat.
Ja, ik weet het, ik ga mensen uit de weg en mensen mij ook. Daar vraag ik zelf om, want ik ben geen mens voor koetjes en kalfjes gesprekken, het interesseert mij ook niet met wie en waar je met vakantie geweest bent.
Dat oom Felx is overleden en een lang ziekbed heeft gehad is heel triest voor oom Filix maar ik ken hem niet dus het raakt mij ook niet.

Maar een ontmoeting met met je oom en zijn hondje Guus heb ik erg gewaardeerd. Dat voelt als een cadeautje, je voelt de familieband en die blijf je voelen zolang je leeft. Daar weet jij alles van lieve Diaantje, wij waren hecht, héél hecht.
Jij bent er niet meer, maar wel in mijn hart en in mijn gedachten. Ik praat graag en veel over jou en dat doe ik in mijn stukjes op deze memory site.
De dag dat wij elkaar weer in de armen kunnen sluiten komt dichter en dichterbij, en die wetenschap zorgt ervoor dat ik ondanks vele tegenslagen van de laatste jaren doorga met ademhalen.
Ik heb lieve en trouwe mensen om mij heen, je zus die er elke minuut voor mij is, je broer, mijn schoondochter en mijn twee geweldige kleinzoons en hun vrouwen.
Mijn broer ( die ik vaker zou willen zien ) zijn vrouw, jou lieve nichtje Ruth met haar gezin ( en die ik ook heel graag vaker zou willen zien) .
Natuurlijk zijn er nog een paar mensen die ik mis......maar waar ik geen invloed op heb lieve Diaantje........

Ik ga je oom ook een paar mooie foto's van je sturen.
Mijn wens is een geschilderd portret van jou...van mijn lieve lieve dochter Diaantje ❤❤

Tot zaterdag lieve Ruth.....
gezellig....

Mijn nichtje Ruth......

September 21, 2022

Lieve Diaantje, je nichtje Ruth was gisteren avond bij ons op bezoek. Héél fijn om haar na een hele poos weer te zien.

Fijn gepraat, herinneringen opgehaald.

Emoties gedeeld......

Wat lijkt ze op jou Diaan. Ik observeerde je nichtje en ik zag verschillende keren jou in haar terug.

Ruth heeft dierbare herinneringen aan jou en dat heeft mij goed gedaan......

Oranje....jouw lievelingskleur. Gekregen van je nichtje ❤

Mijn prinses....

September 8, 2022

"De Queen is vredig en in een comfortabele omgeving ingeslapen ".....

Toen ik deze zin las, en later ook uit hoorde spreken, werd ik een beetje opstandig.
Nee nee, ik heb niks tegen de vrouw, over de doden niets dan goeds, maar toch wekten deze paar woorden wrevel bij mij op.
Het gaat mij al langere tijd niet goed Diaantje, en het lukt mij niet goed meer om alles naast mij neer te leggen.
Ik ben snel ontvlambaar, snel emotioneel, er is van alles mis momenteel met mij.
Waarom ben jij er niet meer.....waarom ??? ik heb zoveel waarom's.......
Jij mocht nog geen vijftig worden, jij ging niet vredig en in een comfortabele toestand heen......waarom ? waarom ?

Mijn prinses, mijn oranje roos, mijn kind, ik kan nog steeds niet omgaan met jou verlies. Je had hier bij mij moeten zijn, samen jij en ik.....dan was mijn leven anders geweest, wellicht ook pijnloos. Maar met jou naast mij had ik alles kunnen dragen.......
Samen hadden wij alles doorstaan.....

Ik mis je, je had nog zoveel wensen, het doet mij veel verdriet dat ze niet in vervulling zijn kunnen gaan......

Stok achter de deur....

September 7, 2022

Helemaal niets kunnen is een drama Diaantje. Mijn opluchting was groot toen ik een paar maanden geleden van de pijn dacht af te zijn. Rekening houdend met wat ik wel en niet kon sloegen we met z'n drieën aan het verhuizen. Het hele verhuizen heeft daardoor langer geduurd dan gepland was, en als ik heel eerlijk ben Diaantje, dan is mijn huis nog niet echt helemaal af. Maar dat ziet niemand, alleen ik.
Maar de afschuwelijke pijn is sinds een week of twee weer terug. In alle hevigheid.
( " uitgebreide rugklachten waarvoor meermalen analyse. Er worden uitgebreide degeneratieve afwijkingen gezien.Er is ook een wervelkanaal vernauwing. Eerdere analyse JBZ : chronische lumbago ")

Weer een rondje huisarts...weer een test met pleisters...weer een verwijzing naar een pijnkliniek...nog een keer een mri ??
Pijnstillers werken niet tegen chronische zenuwpijn, en de medicijnen die nog wél redelijk helpen schrijft de huisarts niet meer voor i.v.m verslaving. En dat kan niet als je al op leeftijd bent, dan moet je de jaren die je als bejaarde nog hebt maar met pijn doorbrengen......¿

Een hopeloos vooruitzicht Diaan, ik wil er niet aan denken dat ik mezelf wéér dagelijks uit bed moet laten vallen omdat mijn rechterbeen niets wil. Ik wil er niet aan denken dat ik de afstand naar de wc niet haal 's nachts omdat ik niet normaal uit mijn bed kan stappen. Ik wil aan héél véél dingen niet denken als dit weer weken gaat duren.
Daarom kreeg ik van je zus een steunstok, een hulp bij het opstaan, bij het lopen, een hulp bij veel kleine dingen die je iedere dag zonder erbij na te hoeven denken doet.
Ik moet er even aan wennen, ook moet ik eraan wennen dat op mijn leeftijd geen dag meer hetzelfde is Diaantje.........ik heb dus vanaf nu een stok vóór de deur in plaats van er achter.......

Maar alles wat ik doe, doe ik samen met jou lief kind van mij.....ik mis je, meer en meer.....

Page 2 of 13

Share a story

Add a document, picture, song, or video

Add an attachment Add a media attachment to your story

You can illustrate your story with a photo, video, song, or PDF document attachment.

Add a document, picture, song, or video

Select your source or drag and drop here.

Add from Device Upload from Device Add from Google Photos Add from YouTube Add from Facebook

Cookies are disabled :(

Share a story