Hey Annie!

Bright star, would I were stedfast as thou art—
   Not in lone splendour hung aloft the night
And watching, with eternal lids apart,
   Like nature's patient, sleepless Eremite,
The moving waters at their priestlike task
   Of pure ablution round earth's human shores,
Or gazing on the new soft-fallen mask
   Of snow upon the mountains and the moors—
No—yet still stedfast, still unchangeable,
   Pillow'd upon my fair love's ripening breast,
To feel for ever its soft fall and swell,
   Awake for ever in a sweet unrest,
Still, still to hear her tender-taken breath,
And so live ever—or else swoon to death.

We're walking in the air
We're floating in the moonlit sky
The people far below are sleeping as we fly
I'm holding very tight
I'm riding in the midnight blue
I'm finding I can fly so high above with you
Far across the world
The villages go by like trees
The rivers and the hills
The forests and the streams
Children gaze open mouth
Taken by surprise
Nobody down below believes their eyes
We're surfing in the air
We're swimming in the frozen sky
We're drifting over icy
Mountains floating by

Agiou Savva simera, giortazeis sti geitonia twn aggelwn!!!
Kala na pernas opou ki an eisai file Savva.

Esta montanya de enfrente
Se aciende y va quemando
Alli pedri a la mi amor
M'asento y vo llorando

Arvolico de yasmin
Yo lo ensembri en mi huerta
Yo lo creci y lo engrandeci
Otros estan gozando

Secretos quero descuvrir
Secretos de mi vida
El cielo quero por papel
La mar quero por tinta

Los arvoles por pendola
Para escrivir mis males
No hay quien sepa mi dolor
Ni ajenos ni parientes

Που είσαι εσύ που μου'χεις κλέψει την ψυχή;

Που είσαι,κύριε της καρδιάς μου;

Ποιός,χωρίς οίκτο, έσβησε το μονοπάτι σου;

Μήπως στο χώμα το ελαφρύ έχεις θαφτεί;

Ούτ'ένα δάκρυ δεν υπάρχει πια στα μάτια μου,

Εξαντλήθηκαν

Μονάχα η ηχώ στον πόνο μου αποκρίνεται

Και το αίμα μου,σταλαματιά-σταλαματιά στερεύει

Έλα,ας τρέξουμε,κι οι δυό μαζί, χέρι με χέρι

Ξοπίσω απ'τη ζωή,

Την ευτυχία ακολουθώντας

Κι ας επιστρέψουμε στη γή...

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή
Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα
                 
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Είμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ'ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς
Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς

Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς

Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει

Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.

You stay alive, even after you are gone, as with you, went so much of me. Seasons change, people come and go, and you are still here, walking beside me on this life path.

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις...
missing you so much.. love you to the moon and back

You are near. Even if I don't see you. You are with me, even if you are far away. You are in my heart, In my thoughts, In my life.. Always.

The day you died, all the colors left this this world..

Allos enas xronos perase xwris esena file Savva, na ksereis oti pote den se ksexasan aftoi pou s' agapane idika i gynaika sou pou gia proti fora tin eida xwris na fora ta mavra rouxa tin mera pou gennithike o gios mou, to anipsaki tis pou tyxaia gennithike animera twn dikwn sou genethliwn. Elpizw na eisai kala giati panta kathodigeis tin gynaika sou me tin skepsi sou.

P.S. Ate back to back o apollonas, defteri synexomeni xronia to kypello!!

Your presence still lingers here
And it won't leave me alone

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have all of me

You used to captivate me by your resonating light
Now I'm bound by the life you left behind
Your face, it haunts my once pleasant dreams
Your voice, it chased away all the sanity in me

I've tried so hard to tell myself that you're gone
But though you're still with me
I've been alone all along

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have all of me
All of me... me... me...

Since we cannot celebrate your birthday here on earth, I am sending you all my love up to heaven. May angels rejoice and sing you the sweetest songs on this day of the 33rd birthday.. I Wish you happiness wherever you are now, and a wonderful birthday!
Always on my mind.. Forever in my heart

I can hear those echoes in the wind at night
Calling me back in time
Back to you
In a place far away
Where the water meets the sky

I miss you so much
If I could only bring you back

ksaderfe panta etsi soy fonaza kai me fonazes apo mikri pou imastan....
akomi den pisteyo pos efyges.
edoses ta panta tin maxi gia tin zoi kai ta kataferes
pote den tha me pisi kaneis pos exases ton elegxo tis motosikletas
ksero poli kala ti odigos isoyn mazi imastan san gkanster stin asfalto se ezisa kai stis kales kai se diskoles stigmes omos isoyn panta O odigos
sou arese panta i taxitita opos episis isoyn toso mistikopathis gia ta oti ekamnes. ksaderfe moy oloi se apokalousan o savvis me to nami den eleges pote oxi panta isoyn mprosta thimase sto senso ti egine i akomi stis diskothikes to elege i psixi soy palikari isoyna omos gia mena tha eisai akomi i polemikes mas texnes pou mathename kantantisan san to pexnidaki mas.
8 ioyli otan pigame mazi neeoi sto strato den tha ksexaso pote tis xares pou eixame kai tis plakes mas omos episis ksaderfe distixos den ksexno ta logia soy poy akomi ta akouo sta ftia mou pou otan bgename sto ken ta sxoinia ton lok
stamatises
katebikes siga siga kai moy les
ksaderfe exo ena vari pono sto stithos.....................
kai ego soy leo kopse re ksaderfe ton mayrogerimo poy na fantasto ...........................................................................................................
edoses tin maxi tin alithini maxi tis zois oxi tin maxi toy rink 3on lepton 
12 ximiotherapies antekses gnorises agioys anthropous poy se agapisan poli kai akomi se agapoun. ksaderfe zito signomi esto kai tora poy tin ora toy ponoy den imoyn ekei min me pareksigas apla allos eimai eksoterika kai allos esoterika den ta antexo ayta.
stin kidia toy theioy laki mou fonakses me pires apton omo kai mou les ksaderfe tora pios einai o epomenos se koitaksa sta matia xamogelases kai efyges xoris na peis geia efyges skiftos. tora ksaderfe fila moy ton theio itan perisotero apo pateras pote den se ksexasa kai as min to deixno stoys alloys pernao apo tin agia varvara kai den to pisteyo pos eisai ekei.
ksaderfe eida kai ego ton thanato tora eisai sta xeria toy theoy ekei i zoi einai kaliteri apo edo omos efyges noris poli noris kai afises piso soy ena terastio giati se oloys.
ksaderfe prosexe moy ton theio mexri pou kai pali tha ksanavrethoyme
kalo paradeiso.........................................................................................

As long as I live.. you will live...

Wherever you are, be in peace love...

ti simasia exei an giortazete ksexorista? I ousia einai mia...I epetios den tha allaksi pote!

Like a thief in the night, the wind blows so light..
It was with my tears, that won't dry for many years...
Am sending all my love and light in heaven, today on our anniversary
A part of me is with you, until we meet again

I will love you forever; whatever happens. Till I die and after I die, and when I find my way out of the land of the dead, I'll drift about forever, all my atoms, till I find you again...;

Sleep dwell upon thine eyes, peace in thy breast.
Would I were sleep and peace, so sweet to rest.

File mou opou kai an eisai oti kai an kaneis simera giortazeis.!! Na ziseis kai na pernas kala me otidipote se kamnei na pernas kala!!

We are always connected to heaven.
Sometimes we just need to be reminded..

simera lene ine I fotinoteri panselinos apo to 1948... mallon den exoun proseksi to fotinotero asteri twn teleftewn 4,5 xronwn....!!!!!

Like a thief in the night
The wind blows so light
It wars with my tears
That won't dry for many years

You just have to keep on doing what you do. It's the lesson I get from my husband; he just says, Keep going. Start by starting.

My heart aches, and a drowsy numbness pains
     My sense, as though of hemlock I had drunk,
Or emptied some dull opiate to the drains
     One minute past, and Lethe-wards had sunk:
'Tis not through envy of thy happy lot,
     But being too happy in thine happiness,—
        That thou, light-winged Dryad of the trees
            In some melodious plot
     Of beechen green, and shadows numberless,
        Singest of summer in full-throated ease.

O, for a draught of vintage! that hath been
     Cool'd a long age in the deep-delved earth,
Tasting of Flora and the country green,
     Dance, and Provençal song, and sunburnt mirth!
O for a beaker full of the warm South,
     Full of the true, the blushful Hippocrene,
        With beaded bubbles winking at the brim,
            And purple-stained mouth;
     That I might drink, and leave the world unseen,
        And with thee fade away into the forest dim:

Fade far away, dissolve, and quite forget
     What thou among the leaves hast never known,
The weariness, the fever, and the fret
     Here, where men sit and hear each other groan;
Where palsy shakes a few, sad, last gray hairs,
     Where youth grows pale, and spectre-thin, and dies;
        Where but to think is to be full of sorrow
            And leaden-eyed despairs,
     Where Beauty cannot keep her lustrous eyes,
        Or new Love pine at them beyond to-morrow.

Away! away! for I will fly to thee,
     Not charioted by Bacchus and his pards,
But on the viewless wings of Poesy,
     Though the dull brain perplexes and retards:
Already with thee! tender is the night,
     And haply the Queen-Moon is on her throne,
        Cluster'd around by all her starry Fays;
            But here there is no light,
     Save what from heaven is with the breezes blown
        Through verdurous glooms and winding mossy ways.

I cannot see what flowers are at my feet,
     Nor what soft incense hangs upon the boughs,
But, in embalmed darkness, guess each sweet
     Wherewith the seasonable month endows
The grass, the thicket, and the fruit-tree wild;
     White hawthorn, and the pastoral eglantine;
        Fast fading violets cover'd up in leaves;
            And mid-May's eldest child,
     The coming musk-rose, full of dewy wine,
        The murmurous haunt of flies on summer eves.

Darkling I listen; and, for many a time
     I have been half in love with easeful Death,
Call'd him soft names in many a mused rhyme,
     To take into the air my quiet breath;
        Now more than ever seems it rich to die,
     To cease upon the midnight with no pain,
        While thou art pouring forth thy soul abroad
            In such an ecstasy!
     Still wouldst thou sing, and I have ears in vain—
          To thy high requiem become a sod.

Thou wast not born for death, immortal Bird!
     No hungry generations tread thee down;
The voice I hear this passing night was heard
     In ancient days by emperor and clown:
Perhaps the self-same song that found a path
     Through the sad heart of Ruth, when, sick for home,
        She stood in tears amid the alien corn;
            The same that oft-times hath
     Charm'd magic casements, opening on the foam
        Of perilous seas, in faery lands forlorn.

Forlorn! the very word is like a bell
     To toll me back from thee to my sole self!
Adieu! the fancy cannot cheat so well
     As she is fam'd to do, deceiving elf.
Adieu! adieu! thy plaintive anthem fades
     Past the near meadows, over the still stream,
        Up the hill-side; and now 'tis buried deep
            In the next valley-glades:
     Was it a vision, or a waking dream?
        Fled is that music:—Do I wake or sleep?

"Days of absence, sad and dreary,
Clothed in sorrow's dark array, -
Days of absence, I am weary;
He I love is far away."

Now I'm bound by the life you left behind
Your face, it haunts my once pleasant dreams
Your voice, it chased away all the sanity in me

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase
...
I've tried so hard to tell myself that you're gone
But though you're still with me
I've been alone all along

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have all of me
All of me... All of me... All..

I hold you in my memories.. I find you in my dreams..

Kalimera Savva mou!! ksero oti me vlepeis kai oti tha ise dipla mou.....!

Where are you this moment?
Only in my dreams.
You're missing, but you're always
A heartbeat from me.
I'm lost now without you,
I don't know where you are.
I keep watching, I keep hoping,
But time keeps us apart

Is there a way I can find you,
Is there a sign I should know,
Is there a road I could follow
To bring you back home?

Winter lies before me
Now you're so far away.
In the darkness of my dreaming
The light of you will stay

If I could be close beside you
If I could be where you are
If I could reach out and touch you
And bring you back home
Is there a way I can find you
Is there a sign I should know
Is there a road I can follow
To bring you back home to me

A time for us, some day there'll be
When chains are torn by courage born of a love that's free
A time when dreams so long denied can flourish
As we unveil the love we now must hide
A time for us, at last to see
A life worthwhile for you and me
And with our love, through tears and thorns
We will endure as we pass surely through every storm
A time for us, some day there'll be a new world
A world of shining hope for you and me
For you and me

"When the days are long in May
I love the singing of a bird from a faraway country
And when I left it and it flew away
It reminded me of a faraway love
I ll follow my hearts desire to places
As long as singing and holly
Mean more to me than winters frost
I do believe God is real
Through Him and with His help I ll see my faraway love again
Because I ve got to stay here against my will
Im hurt twice as much seeing he is so faraway
Ah! Why aren't I a pilgrim travelling
And then my cape and stick
Would be contemplated by his beautiful eyes
The joy when in the name of God
I will ask for far away shelter
But for now I dont know when I ll see him
If God will i ll stay close to him I who is so far away
What lovely conversations one will hear
And the faraway lovers will be finally close
And what beautiful words will be exchanged."
Lanquan li jorn

If I was to walk away, from you my love, could I laugh again?...

Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς
Των ανθρώπων

Έφυγες και πήγες μακριά,
σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά,
σβήσαν απ’ τα χείλη τα τραγούδια,
γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια.
Και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.

Στους μεγάλους δρόμους περπατώ,
με το βλέμμα μου σ’ αναζητώ,
λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου
και ο πόνος με τραβάει κοντά σου.
Και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.

Στα κλαδιά σωπαίνουν τα πουλιά,
έρημη η παλιά μας η φωλιά,
φύτρωσε στην πόρτα μας χορτάρι,
απ’ τα χέρια μου σ’ έχουνε πάρει.
Μα τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.

Ζω σ’ ένα κόσμο από χαρτί.
Όταν χιονίζει όλοι μαζεύουν κομφετί.
Κι όταν ρωτάω πού θα σε βρω
όλοι μου δείχνουνε το χάρτινο ουρανό.

Μια απ’ αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι μα δεν κοιμάσαι
θ’ ανάψω μια φωτιά και θα τη δεις όσο μακριά και να `σαι,
θα κάψω αυτόν το χάρτινο ουρανό...

Έτρεξα μέχρι το σταθμό.
Έψαχνα σαν τρελός μέσα στο πλήθος να σε δω.
Κάποιος μου είπε : "Μην αργείς,
Ίσως να είναι αυτή η τελευταία βραδιά της γης"

Μια απ’ αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι ασημένια τραίνα
θ’ ανάψω μια φωτιά και θα τα δεις να τρέχουν δίχως φρένα,
θα κάψω αυτόν το χάρτινο ουρανό...

Βρήκα στην πόρτα μου χθες βράδυ κάτι λουλούδια από χαρτί...

Death is nothing at all.
It does not count.
I have only slipped away into the next room.
Nothing has happened.

Everything remains exactly as it was.
I am I, and you are you,
and the old life that we lived so fondly together is untouched, unchanged.
Whatever we were to each other, that we are still.

Call me by the old familiar name.
Speak of me in the easy way which you always used.
Put no difference into your tone.
Wear no forced air of solemnity or sorrow.

Laugh as we always laughed at the little jokes that we enjoyed together.
Play, smile, think of me, pray for me.
Let my name be ever the household word that it always was.
Let it be spoken without an effort, without the ghost of a shadow upon it.

Life means all that it ever meant.
It is the same as it ever was.
There is absolute and unbroken continuity.
What is this death but a negligible accident?

Why should I be out of mind because I am out of sight?
I am but waiting for you, for an interval,
somewhere very near,
just round the corner.

All is well.
Nothing is hurt; nothing is lost.
One brief moment and all will be as it was before.
How we shall laugh at the trouble of parting when we meet again!

Θέλω να καις άστρο μου κι αν θες
να με προσεχεις στις φτηνές μου τις στιγμές
κι απο εκει ψηλά ρίξε μια ματιά
πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα....

25/05/2012
mia mera pou den tha ksexasw pote....tha ithela fisika na tin diagrapso apo tin mnimi mou kai poly perissotero apo tin mnimi tis gynekas sou alla ksero pos afto den ginete....efxomai mono nai eisai kala, iremos kai na mas prosexeis...! aiwnia sou I mnimi....

Geia sou re filoui... Eipa to, lew to kai tha to lew ospou na vrethoume kai pou konta, en eixa tin tyxi na se gnwrisw, alla pou oulla osa akouw gia sena en sana kai kserw se xronia. Aiwnia sou I mnimi kai eimai siouros oti pernas kala mazi me tous aggelous. Parol'afta frontizeis na kaneis aisthiti "tin APOUSIA sou me tin PAROUSIA sou".!!

savva mou... pos mpori kapios apo mas na 3exasi afti tin mera...mia mavri mera i mera pou efiges apo konta mas.. pane 4 xronia ine san na itn xthes klino ta matia m ke vlepo ikones ponous dakria sta matia... ime sigouri omos oti eki ise iremos ke eftixismenos parea me tous aggelous ke mas prosexis apo eki 4ila ke idika tin koulla ke tin anni sou xxxx den tha se 3exasoume pote kali antamosi na exoume xxxxx

Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα,
                  μόνος, στον παράδεισο
Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές
Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος
Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός

Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.
            
Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ' άλλα που πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια
...
                    
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή
Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα.
                    
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Είμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ'ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς
Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς

Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς

Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει

Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.
                     
Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ' αντάρτες απόμαχους
Από τι να 'ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στο πρόσωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί, λέει, να μέλλει κοντά σου να 'ρθω
Που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό

Και για σένα κανείς δεν είχε ακούσει
Για σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι
Στα μέρη τ' αψηλά της Κρήτης τίποτα
Για σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός να μου οδηγεί το χέρι

Πιο δω, πιο κει, προσεχτικά σ' όλο το γύρο
Του γιαλού του προσώπου, τους κόλπους, τα μαλλιά
Στο λόφο κυματίζοντας αριστερά

Το σώμα σου στη στάση του πεύκου του μοναχικού
Μάτια της περηφάνιας και του διάφανου
Βυθού, μέσα στο σπίτι με το σκρίνιο το παλιό
Τις κίτρινες νταντέλες και το κυπαρισσόξυλο
Μόνος να περιμένω που θα πρωτοφανείς
Ψηλά στο δώμα ή πίσω στις πλάκες της αυλής
Με τ' άλογο του Αγίου και το αυγό της Ανάστασης

Σαν από μια τοιχογραφία καταστραμμένη
Μεγάλη όσο σε θέλησε η μικρή ζωή
Να χωράς στο κεράκι τη στεντόρεια λάμψη την ηφαιστειακή
Που κανείς να μην έχει δει και ακούσει
Τίποτα μες στις ερημιές τα ερειπωμένα σπίτια
Ούτε ο θαμμένος πρόγονος άκρη άκρη στον αυλόγυρο
Για σένα ούτε η γερόντισσα μ' όλα της τα βοτάνια

Για σένα μόνο εγώ, μπορεί και η μουσική
Που διώχνω μέσα μου αλλ' αυτή γυρίζει δυνατότερη
Για σένα το ασχημάτιστο στήθος των δώδεκα χρονώ
Το στραμμένο στο μέλλον με τον κρατήρα κόκκινο
Για σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
Και να το χώμα, να τα περιστέρια, να η αρχαία μας γη.
                    
Έχω δει πολλά και η γη μέσ' απ' το νου μου φαίνεται ωραιότερη
Ωραιότερη μες στους χρυσούς ατμούς
Η πέτρα η κοφτερή, ωραιότερα
Τα μπλάβα των ισθμών και οι στέγες μες στα κύματα
Ωραιότερες οι αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς
Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά
    της θάλασσας

Έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί
Να 'χει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μες στο αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει
Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν' ακολουθεί

Και να παίζει με τ' άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!

Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί
Πριν από την αγάπη και μαζί
Για τη ρολογιά και για το γκιούλ μπρισίμι
Πήγαινε, πήγαινε και ας έχω εγώ χαθεί
Μόνος, και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί νεογέννητο
Μόνος, και ας είμ' εγώ η πατρίδα που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο
Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τ' ολοστρόγγυλο
Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς
    τον Παράδεισο!
                   
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

When the days are long in May
I love the singing of a bird from a faraway country
And when I left it and it flew away
It reminded me of a faraway love
I ll follow my hearts desire to places
As long as singing and holly
Mean more to me than winters frost
I do believe God is real
Through Him and with His help I ll see my faraway love again
Because I ve got to stay here against my will
Im hurt twice as much seeing hes so faraway
Ah! Why aren't I a pilgrim travelling
And then my cape and stick
Would be contemplated by his beautiful eyes
The joy when in the name of God
I will ask for far away shelter
But for now I dont know when I ll see him
If God will i ll stay close to him I who is so far away
What lovely conversations one will hear
And the faraway lovers will be finally close
And what beautiful words will be exchanged.

Today a very special event is taking place in heaven and that is because it’s my husband’s birthday!
Dear love, even though you are no longer here, we are sure you will celebrate this day with lots of fun up there. May the angels sing you a very happy birthday. Always remember that we love you so much, we miss you and we always think of you.
I send you love and light to accompany you wherever you are now and Until We Meet Again

Syngampre kalimera, simera en ta genethlia sou. Eimai siouros oti opou kai na eisai ena ta giortaseis opws esy ksereis! Fysika fetos ena exeis kai ton Pantelaki na sou traouda kai esy na xoreukeis!!
To lolipon esy diaskedase kai egw ena dw ton teliko simera.!! Ena giortaseis ta genethlia sou esy, elpizw na giortasw kai egw to kypello!! Opws kai na exei na ksereis oti emeis panta imaste konta sou me diaforous tropous, asxetos an den se gnwrisa! En sana kai kserw se xronia!!

xronia sou aiwnia gambroui mou, efxomai na giortazeis ta genethlia sou mazi me ton pantelidi na sou tragouda!! den tha sou efxithoume mono osoi eimaste kato stin gi alla kai olio oi aggeloi pou einai mazi sou...giati eisai ki esi enas aggelos!
s'agapame poly kai mas leipeis.....

Πάλι ο θάνατος πεθαίνει

Σαν εκείνος ο διαβάτης

Που μας έβρισε και φεύγει

Σαν το φυτό που δεν βλασταίνει πια

Τώρα που δεν το τρώμε

Σαν τα σκουλήκια

Που εξαφανίστηκαν

Και που να θέλαμε

Δε μας είναι βολετό

Ν’ ανακαλύψουμε

Σαν το τραγούδι

Που δεν είναι πια τραγούδι

Δεν το μαθαίνουμε απ’ τα πουλιά

Αλλά έγινε φωνή ολάκερη δική μας



Ω το τραγούδι της ζωής

Που μας σηκώνει όρθιους